နူးနူးညံ့ညံ့ ဖိကပ်ထားသည့် နှုတ်ခမ်းပါးပါးသည် ပိုတိုးလို့ နစ်ဝင်နေခဲ့သည်။ ခပ်ဖြေးဖြေးကလေး ဖြေလျော့ချထားသည့် လက်ဖောင်းဖောင်းလေးများ၏ အေးစက်မှုသည် ပိုမို သည်းထန်လာခဲ့သည်။
ခေါင်းအနောက်မှ ထိန်းကိုင်ထားသည့် သွယ်လျလျ လက်ချောင်းတွေသည် ဆံသားနက်နက်တွေထဲ တိုးဖွလို့ သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ပိုပြီး စည်းချက်ကျစေသည်။
အားပြင်းလွန်းသည့် ညှို့ငင်အား..
အဲ့လိုမျိုးတွေ မရှိဘူး။
ငါကိုယ်က ဒီတိုင်း.. မမဆိုတာနဲ့ အလိုလို ဆွဲငင်ခံရပြီးသား ဖြစ်နေတာ။
ခပ်ဖွဖွနှင့် ဖြေးဖြေးချင်း ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ပြန်ဖယ်ခွာလိုက်သည်နှင့် ချမ်း မက်မက်မောမော နစ်ဝင်ခဲ့ သော နှုတ်ခမ်းပါးကလေးသည် မျက်စိရှေ့တွင် ရှိနေသည်။
နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ပြီး ထို နီစွေးစွေး နှုတ်ခမ်းရဲကလေး၏ အရသာကို မြည်းစမ်းချင်မိသည်အထိ ချမ်း မလွှတ်ချင်ဖြစ်နေသည်။
ရှည်ကော့ကော့ မျက်တောင် ဖျားကလေးများသည် စိုစွတ်နေတုန်း၊ နှာဖျားကလေးသည် နီရဲနေတုန်း ဖြစ်သည်။
မေပိုးဥကို ကြည့်နေရင်းမှ မြင်လွှာမှာပေါ်လာသည့် သွေးအိုင်ထဲ လဲနေသည့် မမ၏ ပုံရိပ်။ နီရဲနေသည့် သွေးတွေနှင့် နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ချမ်းကိုပဲ ကြည့်သွားခဲ့သည့် မမ၏ ပုံရိပ်သည် ဒီနှစ်နှစ်လုံး ချမ်း အတွက် အိပ်မက်ဆိုးဖြစ်ခဲ့သည်။
တဆစ်ဆစ် ထိုးကိုက်လာသည့် ခေါင်းကို ဖိကိုင်ကာ ထိုင်ချလျက် မျက်စိထဲက ဖျောက်မရသည့် ပုံရိပ်ကြောင့်
“အား!!”
ဆံသားတွေကို ဆုပ်ချေကာ ခေါင်းကို ခပ်နာနာလေး ဖိထားလိုက်မိသည်။ မွန်းကျပ်လာသည့် ခံစားမှုသည် ချမ်း၏ အသက်ရှုခြင်း ဖြစ်စဉ်ကိုပါ ဒုက္ခပေးနေသည်။
ဒူးထောက်ချလျက် သူ့ လက်ချောင်းတွေပေါ်မှ ညင်ညင်သာသာ အုပ်ကိုင်ကာ
“မမ ရရဲ့လား”
ချမ်းပခုံးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လို့ ပူပန်နေသည့် မျက်ဝန်းလေးသည် ချမ်း အကြည့်တွေထဲမှ အဆင်ပြေကြောင်း တစ်စုံတစ်ရာကို ရှာဖွေနေပုံရသည်။
