ရှေ့မှာ ထိုင်နေသည့် ဆရာမမှ အားမနာ နောက်သို့ လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့် လုပ်နေသော ချမ်းအား ပုံ့ပုံ့သည် လက်ဖြင့်အသာတို့၍ သတိပေး၏။
ချမ်း စိတ်မဝင်စား။
ဆရာမသည် နှုတ်မှ စာရှင်းမပြတ် သော်လည်း မျက်ခုံးတို့ တွန့်ချိုးကာ ခင်ချမ်းမြေ့အား စိုက်ကြည့်နေလေပြီ။
အခြေအနေကို သဘောပေါက်သော နန္ဒာက တံတောင်ဖြင့်တွက်၍ သတိပေးသည်။ သို့သော် နောက်ကျသွားလေပြီ။
“ချစ်သမီးရေ တီချယ်ထံ စက္ခုနှစ်လုံး စူးစိုက်လှည့်ပါကွယ်”
တီချယ့်ဒေါသကို သိသောကြောင့် အကုန်လုံးသည် ကျယ်ကျယ်မခွီးရဲကြ။
တီချယ်ကျယ်ကျယ်ကလေး အော်လိုက်မှ ဆရာမကို attention ပေးဖို့ သတိရသော ချမ်းသည် ဟီးကနဲ ရယ်ပြကာ အရှေ့သို့ ပြန်လှည့်လျက်
“ခုပဲ စူးစိုက်လိုက်ပါပြီ တီချယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူးကြီးလှပါရဲ့ ချစ်တပည့်ရေ ကျွန်မ သင်ခန်းစာကို ဆက်လို့ရပြီလားရှင်”
ထပ်ဆင့် ရွဲ့ချလိုက်သော တီချယ်ကို အချိုဆုံးပြုံးလျက်
“ဟုတ် ရပါပြီ တီချယ် ဆက်ပါ ဆက်ပါ”
ချမ်းဘေးမှ နန္ဒာသည် ခေါင်းငုံ့ထားသော်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သည်အထိ သူ့အား ကျိတ်ခွီး လျက်ရှိသည်။
အောင့်သက်သက်ဖြစ်နေသော်လည်း တီချယ်စိတ်တိုမှစိုး၍ ချမ်းမှာ မချိပြုံးပြုံးနေရသည်။ မျှော်နေရ သည့် သူ့မမလေးကတော့ ပေါ်မလာသေး။
ပြစ်ဒဏ်အနေနဲ့ အတန်းပြီးတော့ ဆရာမနှင့်အတူ mid term ဖြေမည့် စာအုပ်တွေ သူ လိုက်သယ်ရ သေးသည်။ တစ်တန်းလုံးစာ စာအုပ်တွေမို့ လေးသော်လည်း ကိုယ့်ပြစ်ဒဏ်နှင့်ကိုယ်မို့ အထွန့် မတက်ရဲ။
လက်ပြုတ်မတတ် သယ်လာပြီးချိန်မှာတော့ လှေကားတွင် ထိုင်လျက် အသည်းအသန် စာကုန်း ကျက်နေသော သူ၏ အကြည်ဓာတ်ကလေး။
ကျန်တဲ့ mid term တွေက စာအုပ်ဖွင့် ကူးလိုက်လို့ ရပေမယ့် တီချယ့်ဘာသာကတော့ ထိုသို့မဟုတ်။သူ့ ဘာသာ mid term ကို သူကိုယ်တိုင်စောင့်၍ စစ်သည်။ကျက်ရမည့် အပုဒ်လည်း ကွက်တိပဲပေး၍ ကူးချလျှင် သုည ဖြစ်သည်။
