Renjun×SungChan
ပထမဆံုး ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ေနာက္က်ျခင္းရလဒ္ကေတာ့ ေက်ာင္းအလယ္ေခါင္မွာ ထီးထီးႀကီး တေယာက္တည္းျဖစ္ေနတာပါဘဲ
လမ္းေမးဖို႔ေတာင္မွာ လူဆိုေတာ့ သူကလြဲတေယာက္မွမရွိ
"ေဟ့...ပထမေန႔မွာတင္ ေက်ာင္းေျပးဖို႔ျပင္ေနတာလား..."
ေနာက္နားကေနၾကားလိုက္ရတဲ့ ခပ္ခ်ိဳခ်ိဳ အသံေလးဟာ သူ႔အတြက္ေရာင္ျခည္ေလးေတြသန္းလာသလိုပါဘဲ
လွည့္ၾကည့္ေတာ့သူ႔ထပ္ အနည္းငယ္ပုတဲ့ သူတေယာက္က သူ႔ကိုလက္ပိုက္လ်က္ၾကည့္ေနသည္
"က်ေနာ့္..က်ေနာ့္ကိုေျပာတာလား..?"
"မင္းကိုမေျပာေတာ့ ဒီမွာလူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕လို႔လဲ...ေျပာ third year ကလား..second yearကလား.."
"မဟုတ္ဘူး.."
"ဘာကိုမဟုတ္တာလဲ!"
စိတ္သိပ္ရွည္ပံုမေပၚေတာ့တဲ့ အေရွ႕က ပုဂၢိဳလ္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ေမးလားသည္
"က်ေနာ္က First year..."
သူေျပာေတာ့ မယံုသကၤာနဲ႔ အေပၚၾကည့္လိုက္ ေအာက္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ၿပီးေတာ့
"အခုေခတ္ကေလးေတြမ်ား မတရားႀကီးထြားလာလိုက္တာ"ဆိုတဲ့ တိုးတိုးတိတ္တိ္တ္ အသံကို ၾကားလိုက္ပါေသးသည္
"First yearဆို အခု hallခန္းမွာရွိရမွာမလား"
"ဟုတ္...က်ေနာ္ ရွာမေတြ႕လို႔"
"နာရီဝက္ေလာက္ရွာတာေတာင္ မေတြ႕တာလား.."
"တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ ေက်ာင္းေနာက္က်တာေၾကာင့္လည္းပါတယ္"
"ကဲ..ဒါဆိုရင္ လိုက္ခဲ့..."
"ဟုတ္!"
စီနီယာအေသးေလးေနာက္ကေန လိုက္ရင္း သိခ်င္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္
"စီနီယာကေရာ အတနး္မရွိဘူးလား?"
"ငါမွာ ငါ့တာဝန္ေတြရွိေသးတယ္ေလ..."
"တာဝန္?"
"ငါက ေက်ာင္းသားေကာင္စီအဖြဲ႕ဝင္
ေက်ာင္းေျပးတဲ့သူေတြကိုဖမ္းဖို႔
အခုလိုလမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြကို ကူညီေပးဖို႔က ငါ့တာဝန္ဘဲ"
