gepest, gestalkt gelieft (voltooid) #Wattys2015

hs 32 - Sanne

Ten eerste wil ik jullie suuuuper bedanken voor de over de 1 k lezers :). Ik ben er suuuuper blij mee en zonder jullie had ik het niet gekunnen. En nu door met het verhaal:

P.o.v jasmin.
De volgende dag.
Ik word wakker. Ik heb geen idee hoe laat het is. Ik kijk de kille cel rond. Het is donker... ik zie geen een lichtpuntje. Ik heb last van mijn rug. Dat bed ligt niet bepaalt lekker. Ik sta op en zie dat bij het raampje wat bood ligt. Ik pak het en eet het op. Ik drink ook het water dat er bij staat. Ik hoor de deur van het huisje open gaan. 'Laat me los!' Hoor ik een meisje zeggen. 'Je krijgt gezeltschap schatje.' Hoor ik Jamie zeggen. Mijn cel deur gaat open. Ik word verblind door het licht. 'Mag ik er uit?' Vraag ik nieuwsgierig terwijl ik richting het licht loop. Als ik bijna buiten ben pakt Jamie mijn arm en gooit hij me tegen de muur aan. 'Au! Waar was dat voor nodig!' Schreeuw ik. De deur gaat dicht. Ik hoor het meisje buiten. Ik ga ik weer in het hoekje van de cel zitten. Ik hoor het luikje open gaan. Ik kijk op en zie Back's gezicht. 'Heey Jasmin. Hoe gaat ie?' 'Wat denk je!' Zeg ik bitchie. Hij zucht. 'Sorry oké. Natuurlijk vond ik je nog wel leuk. Maar nu ben ik vijlig. Jij komt er wel boven op.' Ik zucht en doe mijn knieën voor mijn gezicht. Hij doet de deur open en loopt naar me toe. Ik hoor zijn voetstappen. Hij komt dichter en dochter bij. Hij duwt mijn knieën omlaag en geeft me een zoen. Ik duw hem weg. Al hoewel ik moet toegeven dat ik dat heb gemist. 'Jasmin kom op.' 'Ga... weg!' Schreeuw ik. Hij loop naar buiten en sluit de deur. Ik voel tranen op komen. Ik onderdruk ze. De deur gaat weer open... het is druk vandaag. Ik hoor het geschreeuw van een meisje: 'laat me los! Ik heb niets gedaan!' De deur gaat dicht. Ze bonkt op de deur. Volgensmij heeft ze me niet gezien. Ik houd me stil. Ze geeft het op. 'Hallo?' Zegt ze. Ik kijk op. Ik zeg niets. 'Ik ben Sanne.' Zeg ze. 'Jasmin.' Zeg ik. Ik ga weer met mijn knieën omhoog zitten. 'Hoe lang zit jij hier al?' 'Een dag... nog 9 dagen te gaan tot mijn dood.' Zeg ik met een zucht. 'Hoezo?' Ik wijs naar de plank onder mijn bed. Ik hoor wat gerommel en dan paniekerig geadem. 'We moeten ontsnappen!' Zegt ze in paniek. Ik zucht. 'Kan niet.' Zeg ik. Ik laat mijn hoofd tegen de muur achter me knallen. 'Gaat het wel?' Vraagt ze terwijl ze op me af loopt. 'Nee Tuurlijk niet! Die helper van Jamie is mijn vriendje... Nou ja.. was.' Zeg ik. Ik boel tranen op komen. Ik ben hier te gevoelig voor. Ik zucht en laat mijn hoofd nog een paar keer tegen de muur bonken. Het klepje gaat open. Ik sta op en loop er heen. Ik zie Jamie. 'Wat is er? Mogen we er uit?' Vraag ik hem. 'Jasmin toch... ik bent er net.' Ik zucht en loop terug naar mijn hoekje. 'Ik verveel me.' Zeg ik zeurderig. Hij zucht en opent de deur. Hij loopt naar binnen en loopt op me af. Hij trekt me omhoog en kijkt me aan. 'Blijf van me af.' Zeg ik terwijl ik zijn blik probeer te vermijden. Hij pakt mijn arm vast. 'Blijf van me af!' Zeg ik nog een keer. Ik voel een klap in mijn gezicht. Niet laten merken dat het pijn doet. Ik blijf staan. Hij pakt weer mijn arm. Een paar seconde later voel ik een klap van een harde muur tegen mijn hoofd... Daarna word alles zwart...

Nieuw deel. Wat vinden jullie? Vote, share, comment, folow.