gepest, gestalkt gelieft (voltooid) #Wattys2015

2.20 - ga weg!

Na een tijdje komt Jasmin terug. 'Alles is oké. Haar spieren zijn alleen heel slap dus heeft ze wat fisio nodig. Maar het gaat veder beter dan we dachten.' Ik glimlach en til Jasmin uit haar rol stoel. Ze leunt op me en we lopen samen naar het ziekenhuis bed. 'Dankje.' Ik geef haar het water aan. Ze neemt een slok en zet het zelf terug. 'Ze moet hier nog een weekje blijven. Dan kan ze gaan. Du-' Hij word onderbroken door een klop op de deur. De deur gaat open... Aniek loopt naar binnen. Ze kijkt met grote valse ogen naar Jasmin die zich bang aan me vast klamt. 'Aniek, ga weg! Jasmin mag geen stress nu.' 'Ik kom alleen kijken. Je hebt geluk gehad meid.' Ik voel een druppel op mijn shirt. 'Aww, is Jasmin bang. Hoeft niet hoor.' 'Ga weg nu.' De dokter loopt naar buiten en verzoekt haar vriendelijk de kamer te verlaten. Als ze dan nog niet weg gaat, trekt de dokter haar mee. Ik kijk naar Jasmin. Er rolt nu een traan over haar wang. Ik ga met mijn gezicht op gaat hoogt zitten en veeg de traan weg. 'Hé, het komt goed. Ze doet je niets. Ik bescherm je. Concentreer jij je maar op je herstel.' Ze geeft me een knuffel. 'Dankje dat je er voor me bent en zo aardig doet.' 'Het is geen moeite, en wat ik wilde doen halen we later wel in.' Ik doe een pluk haar achter haar oor terwijl de vader en moeder van Jasmin met de dokter gaan praten. 'Let jij even op Jasmin Back?' 'Ja.' Ze lopen weg. 'Ben je niet moe?' 'Beetje.' 'Ga maar even slapen. Ik ben hier en blijf hier.' Ze lacht en sluit haar ogen. Ze valt in slaap. Ik blijf naar haar kijken alsof mijn ogen zich niet van haar af willen wenden. De deur gaat open. Ik kijk om, het is zij. Zij weer. 'Wat doe jij hier nog. Ga weg.' Fluister ik. 'Niet voordat ik iets heb gedaan.' 'Je maakt Jasmin niet dood hoor je me.' Ze loopt op me af en begint me spontaan te zoenen. Ik ga er niet in mee. Er rolt een rilling over mijn rug. Ik duw haar weg en sla haar automatisch in haar gezicht. 'Au.' 'Sssst. Jasmin slaapt. Ga weg, je bent hier niet welkom. Nooit meer.' Ze draait zich om en loopt weg... een tijdje later komen de ouders van Jasmin binnen. 'Ze slaapt, net een prinsesje.' Zegt haar vader terwijl hij gaat zitten. Hij moeder glimlacht. 'Wij nemen Jasmin in huis Back.' 'Wat? Waarom?' 'Omdat ze extra zorg nodig heeft en jij woont op de tweede verdieping van een appartementencomplex en dat is niet handig.' Ik zucht en zegt niets. Ik streel Jasmin door haar haar. Ze opent haar ogen en kijkt me aan. 'Hey, lekker geslapen?' 'Ja.' Ik geef haar een kus. 'Jasmin, je komt weer bij ons wonen.' Zegt haar moeder meteen. 'Wat? Waarom? Ik wil bij Back blijven mama.' 'Het is niet handig met de trappen en zo. Het spijt me Jasmin.' Ik zucht. 'Ik help haar toch? Ik ben hier elke dag geweest en heb voor haar gezorgd toen ze bijna dood ging. Wie was hier de genen die jasmin heeft gereanimeerd? Ik zorgde voor haar en dat doe ik nog steeds.' 'Was ik... dood?' Vraagt Jasmin me. Ik knik. 'Ik dacht dat ik je kwijt was. Maar alles kwam goed.' 'Ik beslis zelf bij wie ik woon. En ik blijf bij Back. Punt uit.'

Nieuw deel. Wat vinden jullie? Vote, share, comment, folow. Thnx xxxx.