gepest, gestalkt gelieft (voltooid) #Wattys2015

hs 11 - ziekenhuis

P.o.v Back

Ik zit te wachten. Als bijna 1 uur. De wond op haar hoofd is verpakt in verband. Door een infuus krijgt ze voedingsstoffen binnen. Ineens hoor ik gekreun. 'Jasmin?' ze zegt niets en opent langzaam haar ogen. 'Back? W...waar ben ik?' 'je bent neer gevallen... Je word hier gevoed door je infuis

Je kwam eten tekort.' 'wat!' ze trekt in een keer het infuus uit haar arm. 'Au!' ze houd haar hand op het gaatje. 'Wat doe je nou!' schreeuw ik. 'Ik mag niet eten! Ik ben nog steeds dik!' ik zucht en ga op de rand van haar bed zitten. 'Kijk nou naar je zelf.' ik doe haar shirt om hoog en wijs naar haar buik. 'Wijs aan waar vet zit.' ze wijst puren botten aan. 'Dat zijn botten Jasmin!' ik staat op uit bed. Ze wankelt even. 'Je moet blijven liggen aan een infuus!'. 'Begin jij nu ook!' ik heb het gevoel dat ze elk moment iets kan doen. Ik sta op en loop naar haar toe. Ze pak een schoen. 'Wat ga je doen?' 'wat ik van plan was!' zonder dat ik iets kan doen gooit ze de schoen tegen de spiegel die is scherven breekt. We rennen allebij. Zij naar de spiegel en ik baar het bed. 'Als je een zuster roept snij ik!' schreeuwt ze terwijl ze de scherf bij haar pols houd. Nu ze zo dun is kan ze haar ader makkelijk vinden. Ik pak haar sjaal van de grond en druk op het knopje waarmee je een zuster groept. Op dat moment hoor ik een pijnlijke kreun. Ze heeft haar pols gesneden! Het bloed hevig. Met de zelfde hand snijd ze haar andere pols. Ik ren naar haar toe en bind een arm af met de sjaal. Ik doe mijn shirt uit en binde de andere arm. Het bloeden begint te stoppen. Ik sla mijn arm om haar heen en druk haar tegen me aan. 'Jasmin, ik wil je niet kwijt raken waarom doe je dit!' ik voel een traan. De deur gaat open. De zuster raakt in paniek en rent weg. Vijf minuten later komt ze terug met 2 dokters en een verband doos. 'Haal dat stof van haar armen!' schreeuwt ze. Ik loop naar haar toe en ruk de verbanddoos uit haar hand. Ik verbind haar polsen en gooi de doos terug. De dokters lopen weg. Jasmin rent op me af en klamt zich aan me vast. Ik geef haar een kusje op haar hoofd. 'Sorry.' snikt ze. Ik til haar op en leg haar op het bed. Ze pakt mijn schouders vast en trekt me naar haar toe. Een seconde later raken haar lippen de mijne...

Nieuw deel. Jasmin weet van geen ophouden he. Comment,vote,share en folow. Thnx :3