Annemin Gelini Olur Musun? (Fanfic)

Aleyna'nın Fanfic'i

" Ediz kapıda beni bekliyor anne" Ailem tabi ki de Ediz'i biliyorlardı. O yüzden rTelefonumun çalmasıyla ayna da kendime bakmayı kesip yatağımın üstündeki telefonu aldım. Arayan tahmin ettiğim gibi Ediz'di. Hemen telefonu açtım.
"Alo Ediz"
"Alo Esila ben aşağıda bekliyorum. Hadi hazırlan da in aşağı"
"Tamam aşkım. Ben Hazırım zaten. 5 dakikaya geliyorum."
"Tamam. Hadi kapatıyom." dedi ve telefonu kapattı. Telefonun saatine baktım ve çantama koydum. Saçlarımsa ne kadar düz olsada düzlestirici ile üstunden geçip salık bırakmıştım. Çantamı omzuma taktım ve son kez parfümümü sıkıp odadan çıkıp aşağı indim. Annem ile babam salonda televizyonun karşısındaki koltuğa oturmuş televizyona bakıyorlardı.
"Anne Baba ben çıkıyorum." Dikkatlerini televizyondan alıp bana verdiler. Babam beni baştan aşağı süzdü ve bana gülümseyerek baktı.

"Benim güzel kızım. Önce gel bi yanıma bakıyım." dedi. Bende gülümseyerek yavaşça yanına gittim ve yanındaki boşluğa oturdum.
"Kızım Ediz gelmiycek miydi seni almaya?" dedi annem.
ahattım. Zaten kendimi bile bile ailemden hiçbir şey gizlemem. Annem ortaokuldayken çektiğim çoğunlukla verdiğim kopyaları biliyorlardı. O derece yani. Ama lise için aynı şeyi söyleyemeyeceğim.
"Esila kızım müstakbel damadımı niye dışarıda bekletiyorsun." babamın dediği şeyle utanıp başımı eğdim. Ediz ile ciddiydik ve babam bunu biliyordu.
"Ya babaa!"
" Hadi çağır damadımı." Babamın yanından kalkıp hızlı adımlarla dış kapıya yöneldim. Kapıyı açıp dışarıya baktım. Ediz hemen bahçenin önünde arabasına yaslanmış bizim eve doğru bakıyordu. Beni görünce doğruldu ve birkaç adım attı. Elimle gel işareti yaptım. Yanıma geldiğinde "noldu?" diye sordu.

"Şey Ediz babam çağırdı da seni."

"Tamam da sen niye böylesin"

" nasıl mışım?"

" 'şey' falan sen hala utanıyor musun?"

"Evet. Neyse hadi babamın yanına gidelim de çıkalım bir an önce. Aksenlere geç kalıcaz."
"Tamam hadi. içeri geçelim." Beraber salona doğru yürüdük. Salona geçmemizle babam bize döndü. Ve ayağı kalktı.

"Ediz hoşgeldin oğlum."

"Hoşbulduk Seyit amca"

"Esila kızım siz şimdi Aksenlere gidiyorsunuz dimi."

"Evet baba"

"Başka kim olucak"

"Aksen,Yekta,Hazel,Caner,Tamer,Nisa birde biz."

"Peki saat kaçta gelirsiniz?"

"Baba adi üstünde 'Film Gecesi' yapıcaz yani en geç sabaha karşı 6-7 gibi gelirim. Sorun olur mu?" Ben konuştuktan sonra Ediz konuşmaya başladı.

"Merak etmeyin siz Seyit amca. Ben Esila'yı eve bırakırım." Ediz son cümleyi söylerken tebessümle bana bakmıştı.

"Sana güveniyorum oğlum kızım sana emanet. Esila istersen orda da kalabilirsin kızım."

"Tamam baba sen merak etme. Eğer müsaitlerse onlarda kalırım"

"Oğlum kızım sana emanet."

"Merak etmeyin siz Seyit amca. Onu yanımdan ayırmıyacağım."

"Sana güveniyorum oğlum. Hadi geç kalmadan gidin." Babamı öptükten sonra 'görüşürüz' deyip evden çıktık. Arabaya bindik. Bir süre sonra Aksen'lerin evine varmıştık. Kapıyı açıp indim ve Ediz'i beklemeye başladım. Yanıma geldiğinde evin bahçesine girip eve doğru ilerliyordum ki Ediz bahçede kolumu tuttu ve beni durdurdu.

"Birşey mi oldu Ediz?" diye sordum. Bana gülümseyerek bakıyordu. Ellerini belime doladı ve dudağıma ufak ve kısa bir öpücük kondurdu.

"Ediz birşey mi var?" dedim kıkırdayarak.