CASANDRA'S P.O.V
"Casandra!! Nandito na si Lola!!" Masayang salubong sa akin ni lola pag-uwi nya galing sa trabaho...agad syang lumapit sa akin ,pinakita ko naman sa kanya ang kinakain kong mint candy na uwi sa akin ni Kuya "Nasaan ang kuya mo ?" Tanong nya sakin .."He go out with his friends po , they will play" sagot ko habang ngumunguya pa.." why don't you join them?" She asked "I don't feel joining them Po.." nakangiting sabi ko kay lola, Bahagya naman syang napabuntong-hininga .."You eat too much of that mint candies apo, baka sumakit ang teeth mo nyan" suway nya sakin "I loved this lola! Hihihi kuya buy me alot!!" Tumatango tango pang kwento ko sa kanya. Natawa naman si lola " Hihihi! Lola stop po!! Hihihi!" Hagikgik ko sa pagkiliti nya sa akin.....
Maaga akong nagising ...mula sa panaginip na kausap ko nanaman si lola...Hayyy,ngayon na ang libing nya ...Kaagad akong nagbihis at nag-ayos ,saka ako bumaba ,tumambad sa akin si lolo na nakatitig sa coffin ni lola .Saglit syang lumingon sa akin at ngumiti....
Lumabas ako ng field at naroon na si Gab kausap si Shien ,kumaway sila sa akin. Nandito na pala ang mga estudyante ng VLU at mga faculty nito.
Nagulat pa ako ng nagsalita si Dean sa tabi ko. "Ms. Villa luna, that's the right words to call you right?...the Villa Luna University's life has lost ...Our deapest condolences" Malungkot na sabi nya, tumango naman ako .
Naglakad ako at nahagip ng mata ko di Miguel na nakatigin sa akin..katabi nya si Carl ngunit nakakapagtaka na malayo sya ngayon kay Claire... hindi ko na sya pinansin ng lumapit sa akin ni Missy "Ahh Yssa-Cassandra pala,ok ka lang?" Ngumiti ako sa kanya " I prefer Cas...yeah I'm ok ...I think" sagot ko...nagngitian pa kami ....
Isang oras lang ang lumipas at narito kami ngayon sa paglilibingan kay lola, heto kami ni lolo at kuya sa harap ng maraming tao na nakikiramay sa amin... katabi namin ang kabaong ni lola.
Maya-maya ay nagsalita na ang pastor.."Ang pumanaw nating kapatid na si Esperanza Villa Luna ay kilala sa mabuti nitong puso, kaya sa tulong ng kanyang mga naiwang mahal sa buhay...sariwain natin ang mga ala-ala nya"
Tumayo si lolo at kinuha ang mic ,saka nya inilibot ang mata sa paligid "Magandang Umaga! Salamat sa inyong lahat" bungad nya at pilit na ngumiti "Napakasakit....yan ang masasabi ko...napakasakit maiwan ng babaeng pinakamamahal mo, lalo't alam mong hindi na sya babalik pa sayo....Ang babaeng halos buong buhay kong nakasama, sa lungkot at saya...wala na...wala na sya...."
"Alam nyo..dapat ay sa darating na Disyembre 28 namin ipagdiriwang ang ika- Apat napung anebersaryo ng aming kasal....pero paano namin iyon icecelebrate kung wala na ang aking kabiyak" umiyak na si lolo "Wala na ang asawa ko...Ang Esperanza ko..." huminga sya ng malalim at kinalma ang sarili ...
"Noong Mapangasawa ko sya ,hindu naging mahirap ang buhay namin,katulong ko sya sa mga bussiness namin...sa lahat , Noong limang taon na kaming kasal ay biniyayaan kami ng anak na lalaki....Napakasaya ng pamilya namin.."
"Pinalaki namin ng busog sa pagmamahal ang anak namin... Walang paboritong putahe si Esperanza pero masaya sya kapag sabay-sabay kaming kumakain...Ginawa ko ang lahat para sa perpekto naming pamilya... Pagod man akong umuuwi galing sa trabaho pero isang yakap lang ng mag-ina ko ay ayos na ko....."
"Tumanda ang anak namin at nag-asawa.... Isang malaking dagok ang sinapit ng pamilya namin...dahil umalis at nagpakalayo-layo ang aming anak.... Ngunit nag-iwan sila ng dalawang anghel" itinuro kami ni lolo "Nasira na ang perpektong pamilyang binuo namin....pero hindi naman namin naramdaman ang lungkot sa Mansyon dahil sa dalawang Makukulit naming apo...Alam kong hindi man buo...ngunit masaya ang asawa ko"
"Tulong naming pinalaki ang magkapatid at itinuring namin silang mga anak namin... Sa kanila ko nakikita ang mga ngiti ng lola nila... mga ngiting hindi ko makakalimutan .... Paalam mahal ko.... Magkita tayong muli..." ipinasa nu lolo ang mic kay kuya at tinapik ito saka umupo sa tabi ko...
"Heyy everyone!.. its me Gab " bati ni kuya sa lahat "I am the eldest grandson of Lola Esperanza Villa Luna.. tsk ! I think everyone knows that, Well , how should I start this by not being dramatic since everyone is crying na? ..."
" si lola... She's the best... she always there for us... she take care of us ... kahit iniwan kami ng parents namin, she and lolo make us feel na sila ang magulang namin... na hindi kami kulang...."
"I remembet nung umalis si Cassandra , hindu sko lumabas ng kwarto ko ..pero kinulit ako nu lola pumasok sya sa room ko saka nyo ko kiniliti...kaya I end up eating dinner with them..... Hindi naman ako nakakagalitan ni lola ... because I'm mabait" kumindat pa sya.
"Pag-uuwi ako from school sasalububungin na nya ko..tapos lagi nyang sinasabi 'Gab,may friends ka ba sa school?' 'Gab ,kamusta ang mga teacher mo?' 'Gab,kumain ka na ba?' 'Gab ,may nililigawan ka na ba?'" Panggagaya pa nya sa boses ni lola.....Napaiyak naman ako kasi hindi ko matandaan na tinanong ako ni lola ng ganon...
"Ngayon wala na sya ...wala ng mangungulit sakin,hehehe.... she really love me and my sister, she's our Lola Forever, our Mother .. I'll miss you lola... I love you" tinapos na nya ang pagkwekwento saka sya lumapit sakin iniabot nya ang mic at tumayo naman ako...bago sya umupo ay niyakap nya ako.... Naglakad pa ako sa harap at tiningnan ang mga tao..
"Hi!" Hindi ko alam kung paano ako magsasalita o magsisimula "you guys know me as Yssa Chan but my real name is Cassandra Yssabell Villa Luna... youngest grandchild of Lola Esperanza" huminga ako ng malalim.. "Sa kay lolo at lola na ako lumaki.. hindi ko na nakita ang parents ko... When I was a kid ..lagi kaming dinadala ni lola sa park.. naglalaro kami don ni kuya ..tapos papakainin kami ni lola sa favorite naming restaurant...."
"For me we are perfect ... I have lolo ,lola, and my kuya... but all of them gone nung kaylangan ko nang pumunta sa US para mag-aral... hindi ko madalas nakakausap si kuya kasi pagtatawag ako lagi syang nasa school...Si lolo naman ,Ayaw nya daw mag call" tumingin ako kay lolo ,yumuko naman sya...
"Si lola ang lagi kong nakakausap...tatanungin nya lang kung kamusta studies ko and kung kumain na ko...tapos ibababa na nya yung phone....I am so lonely ..yaya lang ang kasama ko sa US.... Ngayong 3rd year na ako pumayag na si lolo na sa VLU ako mag-aral.... Pag-uwi ko sa Mansyon ...Ang daming nagbago, hindi na sing saya nung mga bata pa kami, We grow up , Hindi kami nagpapansinan ni kuya, Nagugulat pa nga sya pagkinakausap ko sya...."
"Tampo ako sa kanya... kasi pakiramdam ko noon iniwan nya ko sa ere... Si lolo, strikto pa rin...Lagi syang galit sakin Hehe. I Usually call him Sir because natatakot ako sa kanya....Kay lola" lumingon ako sa picture nya saka humarap ulit sa mga tao...
"Hindi katulad ng kwento ni Gab, hindi ako hinihingan ng kwento ni lola tungkol sa nangyari sa akin sa school... kung may kaibigan ba ko.... kung may minamahal na ba ako... Siguro dahil hindi ako mabait tulad ni kuya" Nag-uunahang bumagsak ang mga luha ko.
"A-ko ang laging nagrereklamo, ang laging sumusuway, kaya lagi akong nakakagalitan...Actually nagkasagutan kami ni lolo months ago...Pinaalis nya ko sa mansyon...kasi wala akong galang... sa family house ako tumira....kaylan lang binisita ako ni lola ...Noon lang kami nagkakwentuhan...Noon nys sinabi na mahal nya ko... tapos.. days ago.. gabi hindi sya tumawag tulad ng lagi nyang ginagawa...hindi nya ko tinanong kung kamusta ang school at kung kumain na ko...."
"Kasi yung pagbisita nya... yun na pala ang huling beses na makakausap ko sya...kasi wala na sya....She wrote a letter for me.." napahagulgol ako habang iniisip ang ilang sinabi nya sa sulat..." doon nya sinabi sa akin lahat ng kulang.. kinamusta nya ko...kung gutom daw ba ko...kung nasasaktan daw ba ako.. kung ok lang daw ba ako...sinabi nya na ipagpatuloy ko ang buhay...kahit wala na sya...."
"She even told me to take care of my self and secure my heart...Walang kulang sa buhay ko...sa puso ko... kasi nandyan sya... hindi lang ako hangin sa kanya because she treasure's me like a princess even she didn't tell that to me before, She treasure's me like her own child.....She treasure's me more than I treasure my self..."
"And I promise to you lola that I will not disapoint you....thank you... I love you.... I'll treasure you forever in my heart"
:(
YOU ARE READING
NEVER FORGET
RomanceMag-kaibigang pinaglayo ng tadhana, muli bang matatagpuan ng kanilang mga puso ang isa't isa? O ang lahat ng ito ay mababaon na lang sa limot? samahan nyo si Miguel at Casandra na hanapin ang daan pabalik sa nalimot nilang Pag-ibig.... (donny pangil...
