Γράμματα από το Μπελάτζιο

Ποιος είναι ο Ρωμαίο; /part 2

H νύχτα ακόμη δεν είχε τελειώσει και η Νίνα θα έκανε τα πάντα για να δει την καλύτερή της φίλη να χαμογελά. Τα φώτα, οι δρόμοι, η βαβούρα, ξυπνούσαν μέσα της μία ζωντάνια, μία όρεξη και αυτό ακριβώς το συναίσθημα ήθελε να μεταδώσει και στη φίλη της.

«Τι θα έλεγες να πηγαίναμε στο Ρίτα;» την ρώτησε εννοώντας το μπαράκι του μεγάλου της αδερφού, ο οποίος φυσικά εμπνεύστηκε αυτό το κατά τα άλλα συνηθισμένο όνομα, από την αρραβωνιαστικιά του που λάτρευε.

«Γιατί όχι; Είναι το μοναδικό μέρος που στα σίγουρα θα μας έστρωναν ακόμη και χαλί. Ο Φάμπιο θα χαρεί. Με ετούτα και εκείνα, τα οποία δεν είναι άλλα από τη δουλειά, έχουμε να τον δούμε τουλάχιστον ένα μήνα» απάντησε η Μαριάντζελα και με την Νίνα να της προσφέρει τον ώμο της παρηγοριάς, πέρασαν απέναντι ένα γεφυράκι, για να βαδίσουν πεντακόσια μέτρα και να δουν την Ρίτα να ξεπροβάλει.

Η φωνή η μελωδική του Φάμπιο, αντήχησε από άκρη σε άκρη, ο οποίος ανοίγοντας διάπλατα την αγκαλιά του, τις υποδέχτηκε θερμά.

«Καμιά μέρα θα πιστέψω, πως αντί για το κοτόπουλο, μπήκατε εσείς στον φούρνο! Πόσος καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε; Και εσύ; Στείλε ένα μήνυμα στον αδερφό σου! Δωρεάν δεδομένα έχεις άπειρα!» πείραξε την Νίνα, μα τότε τα μάτια του κατρακύλησαν στην υποβόσκουσα θλίψη της φίλης της. «Διακρίνω μία σκοτεινιά» σχολίασε.

«Πού να σου τα λέμε! Η καλή σου από εδώ, κόντεψε να πνίξει με τα ίδια της τα χέρια τον Μικέλε Μπαρτολίνι!»

«Να και μία σωστή και αξιοπρεπής κυρία, μιας που εσύ κοντεύεις να τοποθετήσεις την αφίσα του, για ταπετσαρία τοίχου» γρύλισε ελαφρώς ο Φάμπιο και τους καθάρισε ένα μπροστινό τραπεζάκι για να καθίσουν. «Πεινάτε; Όλη μέρα στις κουζίνες, κάτι θα τσιμπάτε βέβαια. Η αλήθεια αγχώνομαι για το μενού μας. Προσπαθώ να ανταποκριθώ στις υψηλές προσδοκίες του ταλέντου σας» τους χαμογέλασε.

«Φάμπιο, σε εμπιστευόμαστε. Τα μεζεδάκια σου είναι υπέροχα και όσο για τα κοκτέιλ, τα ονόματά τους είναι ένα και ένα. Εγώ θα παραγγείλω της σημερινής μέρας την ιδέα» του είπε η Μαριάντζελα και εκείνος κάνοντας μία ελαφριά υπόκλιση με το χέρι του στην καρδιά, αποχώρησε προκειμένου να τους ετοιμάσει τα μικρά ορεκτικά, συνοδευόμενα από τα πολύχρωμα κοκτέιλ με τα εμπνευσμένα ονόματα.

Σαν πέρασε η ώρα και οι περισσότεροι πελάτες είχαν αποχωρήσει, ο Φάμπιο αποφάσισε να καθίσει μαζί τους. Πάντοτε αγαπούσε την αφήγηση της ενδιαφέρουσας επικαιρότητας, από τις προσωπικότητες που πηγαινοέρχονταν στο μαγαζί, μέχρι ακόμη και από τα μενού. Αφηγούμενες την σημερινή τους περιπέτεια, ο νεαρός κοίταξε με συμπάθεια και κατανόηση την Μαριάντζελα που ξεφυσούσε διαρκώς, με κάθε αναφορά της στον απεχθέστατο Μικέλε Μπαρτολίνι.