Γράμματα από το Μπελάτζιο

Roma e sempre Roma/ part 1

Υπάρχει ένας μύθος ρομαντικός, ο οποίος υποστηρίζει πως αν ρίξεις ένα κέρμα στο νερό της Φοντάνα ντι Τρέβι, τότε θα επιστρέψεις για ακόμη μία φορά πίσω στην αιώνια πόλη, τη Ρώμη. Για να πετύχει ωστόσο η μαγική σου ευχή, θα πρέπει η πλάτη σου να είναι γυρισμένη προς το μέρος του σιντριβανιού και το νόμισμα να το πετάξεις πάνω από τον ώμο σου. Η Μαριάντζελα ωστόσο, ήξερε πολύ καλά πως πάντοτε θα επέστρεφε μιας και η μητέρα της ζούσε εκεί. Η Ρώμη πάντοτε θα ηταν η Ρώμη και ίσως μαζί με το εξίσου ρομαντικό και διαφορετικό Παρίσι, να βγάζουν προς τα έξω εκείνη τη γλυκόπικρη γεύση, που σε ωθεί να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου, να ερωτευτείς και ίσως να γυρίσεις σελίδα στη ζωή σου. Κάθε μικρό και μεγάλο σοκάκι, κάθε μεσαιωνικό και ιστορικό κτήριο, σου παρουσιάζει με μία απαλότητα την ματαιοδοξία των ανθρώπων, οι οποίοι μέσα από τις πράξεις τους, συμπεριφέρονται σαν να πρόκειται να ζήσουν για πάντα. Βλέποντας ωστόσο αυτά τα κτήρια, θεατές ενός τεράστιου κομματιού της ανθρώπινης ιστορίας, αντιλαμβάνεσαι πως ο κύκλος σου είναι πολύτιμος για να τον σπαταλάς δίχως να του προσδίδεις ουσία και αξία.

Στο τελευταίο της βράδυ στην Τοσκάνη, είχε έρθει αντιμέτωπη με ένα παράξενο συναίσθημα, το οποίο κατάπνιξε, προτού προλάβει να αναδυθεί. Ο Μικέλε δεν είχε επιστρέψει ακόμη στο διπλανό δωμάτιο και προφανώς η κοπέλα είχε αντιληφθεί, πως είχε περάσει τη βραδιά του με τις Ρωσίδες καλλονές. Εκείνη πάλι, είχε τηλεφωνήσει στη Νίνα, συζητώντας μαζί της λεπτομερώς για την σύντομη περιπέτεια του ταξιδιού της και παρακάμπτοντας εσκεμμένα ορισμένα σημεία που θα μπορούσαν να την κάψουν. Στο εδώ και τώρα, βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, με το σεληνόφως να εισέρχεται από το παράθυρό της. Στο βάθος οι αμπελώνες δέσποζαν σαν μικρές σκιές, δίνοντας σχήματα περίτεχνα στους λοφίσκους. Μην έχοντας τι να κάνει, αποφάσισε να ανοίξει για ακόμη μία φορά το προσκλητήριο, διαβάζοντάς το προσεκτικά, προκειμένου να προετοιμαστεί ψυχολογικά για όλα όσα θα ακολουθούσαν. Το μάτι της κατρακύλησε στο όνομα του γαμπρού, που τυχαία διέθετε το ίδιο ακριβώς με την προηγούμενη σχέση της. Δίχως όμως να φέρνει στο νου της κάποια αντίδραση της κολλητής της της Νίνα, το προσπέρασε, φτάνοντας στο επίθετο της οικογένειάς του. Αυτό δεν το είχε προσέξει την τελευταία φορά που το κοίταξε βιαστικά για τις λεπτομέρειες.

΄΄Να πάρει!'' σχεδόν ούρλιαξε, έχοντας πλέον την βεβαιότητα πως ήταν ολομόναχη στο δωμάτιο τόσο το δικό της, όσο και του Μικέλε ΄΄Δεν γίνεται! Από όλη την Ιταλία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Αρκτικό Κύκλο, τις ερήμους της Σαχάρα και τους βεδουίνους της Ιορδανίας, αυτή η ξαδέρφη μου έπεσε επάνω στον Ένζο! Στον πρώην δικό μου Ένζο!΄΄