Çoban Yıldızı(ASKIDA)

6.Bölüm⭐

İyi okumalar... 💙

⭐

Her insanın zaman zaman asla bulunmak istemediği ama mecburen orda olduğu ortamlar olur. İsteriz ki bize kimse bir şey sormasın,bir şey söylemesin. Adeta görünmez olalım.

İşte tam olarak o ortamlardan birindeydim. Mestan'la küs değildim ama aramız çokta iyi değilken aynı ortamda bulunmak istemiyordum,hele bir de kimse bir şeylerden haberdar değilken.

İçeriden gelen Evren'in ve Derya Hanım'ın konuşmalarını es geçip kapının önünde durdum. Derin bir nefes alarak açtım.

Üzerindeki lacivert düz tişört ve siyah pantolonuyla Mestan karşımda duruyordu. Saçları dağılmış,siniri muhtemelen geçmişti ama artık önemli değildi.

Soğuk bir sesle "Hoşgeldin" deyip cevabını beklemeden salona geri girdim. Kısık sesle "Deniz!" Dese de çok umrumda olmamıştı.

Evet çabuk sakinleşiyordu ama iş işten geçtikten sonra. Napayım ben bana bağırıp çağırdıktan sonra geçen siniri.

Tek girmemle herkes bana bakarken umursamadan yerime oturdum. Derya Hanım kaşları havada "Kızım Mestan nerde?" Diye sordu.

Ağzımı açmışken "Burdayım Derya teyze" diyen sesle geri kapattım.

Mestan herkesle selamlaşıp tek boş yer olan karışma oturdu. Devran'la bile doğru düzgün konuşuyor olmalı değişik hissettirdi.

"Mestan, kızım Deniz.." Derya Hanım beni işaret edince yapmacık bir şekilde gülümsedim.

"Kızım bu da Yasemin teyzenin oğlu Mestan"

Mestan imayla "Memnun oldum" derken soğuk bir sesle "Bende" diye mırıldandım.

Gözlerime 'yapma' der gibi bakıp başını yana eğince bakışlarımı kaçırdım. Benim bir şey yaptığım yoktu.

Mustafa Bey "Siz zaten tanışmıyor musunuz?" Deyince ona döndüm. Kalbim hızlı hızlı çarparken gözlerim irileşti. Bakışlarım kısa bir an Evren'e kaydı.

Hafif dudak bükerek omuz silkince tekrar Mustafa Bey'e döndüm. "Hayır."

Yaprak boğazını temizledi. "Biz Deniz'le genelde dışarda görüşürdük. Abimle denk gelmediler pek."

Rahat bir nefes verirken başımla onayladım. "Evet öyle oldu."

Mestan onaylamaz bakışlarla bana bakarken yemeğime döndüm. Bağırmak yerine normal normal konuşsaydın böyle olmazdı.

Yemek büyüklerin konuşmasıyla geçerken Mestan'la göz göze gelmekten özellikle kaçıyordum.

Yemekler yendikten sonra Yasemin teyze ve Derya Hanım mutfağa geçmiş, Yaprak'la beni de zaten küçük mutfak diyerek kovmuşlardı. Yani benden ümitsiz oldukları içinde olabilir tabi.

Devran ve Mestan muhabbet ederken Evren kötü kötü bakmakla yetiniyordu.

Yaprakla konuşurken telefonumun çalmasıyla bakışlar beni buldu. Mestan tek kaşı havada bana bakarken bu bakışların anlamını biliyordum.

'ben yanındayım seni kim arıyor?'

Ondan başka beni arayabilecek kimse yoktu.

Mustafa Bey'e kısa bir bakış atıp ayağa kalktım. Salondan çıkarken cebimdeki telefonumu çıkardım. Kayıtlı olmayan bir numaraydı.