Coffee🍁 [ᵖˡᵉᵃˢᵉ ˢᵗᵃʸ ʷⁱᵗʰ ᵐᵉ2]✔

-First Day-

After 30Yeras(30 years after the death of the taekook.)...

In England,

@Coffee Shop☕

එක් මේසයක් වටා වාඩි වී සිටි තරුණයින් තිදෙනෙකු අතරින් දෙදෙනෙකු...

"ඒ...ඇත්තටම එයා එච්චර වැඩිමල්ද?වෙන්න බෑ..."

"මොකද බන් නැත්තෙ?එයා අපිට වඩා අවුරුදු හයක්ම වැඩිමල්ලූ..."

"ඒත් බළපම්කො පෙනුමෙන් එහෙම කියන්නවත් බෑනේ?අපිට වඩා පොඩි පෙනුමක්නෙ තියෙන්නෙ?"

තරුණයන් තිදෙනා අතරින් දෙදෙනෙකු අවන්හලේ කෙළවර මේසයක වාඩි වී පොතක් කියවමින්,කෝපි කෝප්පයක් රසවිදිමින් සිටි පුද්ගලයෙකු දෙස බලා එසේ පවසන අතරෙ තරුණයින් තිදෙනා අතරින් අනෙක් කෙනා නම් ඒ කිසිවකට ඇහුම්කන් නොදී තම දුරකථනයට අවධානය දීගෙනයි හිටියෙ.

"ඒ...මොකක්ද ඕයී...උඹ මෙතනට ඇවිල්ලත් ඕක කොටන්නෙ?පොඩ්ඩක් ඕකෙන් එළියට වරෙන්කො..."

මෙතෙක් නිහඩව දුරකථනයට අවධානය දී සිටි තරුණයා ඔහුගෙ හිස කෙළින් කොට තම මිතුරන් දෙස බලා...

"උඹලට වගේ මට වෙන වැඩ නෑ කියලා හිතුවද එක,එක කෙල්ලො දිහා බල,බල පැණි හලන්න."

"කවුද යකූ දැන් කෙල්ලෙක්ව ඇදගත්තෙ?"

"ඇයි එහෙනම් උඹලා දෙන්නා මෙතන මොකක්ද වෙන කළේ?"

"අපි අර කෙළවරේ ටේබල් එකේ ඉන්න කොල්ලා ගැන කතා කළේ.මූ කියන්නෙ ඒ මිස්ටර් මින්ගෙ පුතා කියලා..."

"නැතුව.මට මතකයි එයා දවසක් එයාගෙ අප්පා,මං කිව්වෙ මිස්ටර් මින් එක්ක අපේ අප්පගෙ Company එකට ආවා."

මෙවර ආයෙත් අර නිහඩව සිටි තරුණයා...

"ඉතින් දැන් ඒකේ තියන විශේෂත්වෙ මොකක්ද?"

"මුකුත් නෑ ඉතින්.උඹ පොඩ්ඩක් ඔය ආඩම්බරකම අඩු කරගෙන කතා කරපන්කො.උඹ නම් උඹේ අප්පා වගේම තමයි."

"යකූ...අපි කෙල්ලෙක් දිහා බැලුවත්,කොල්ලෙක් දිහා බැලුවටත් මූ හිතන්නෙ අපි ඒ හැම එකාටම පැණි හලනවා කියලද?මූට හොදයි ගෙදරට හොරා අර එක,එක්කෙනා එක්ක..."

"ඒයී...කටවහපන්.මෙතන ඕවා කියවන්න ඕන්නෑනේ?"

එවර ඔහු කේන්තියෙන් මෙන් තම මිතුරන් දෙදෙනාට මදක් සැරකොට ඉදන් හිටපු තැනින් නැගිට්ටේ...