İlk ficim bu ağağğaağ umarım beğenirsiniz ah hyunlixim de hyunlixim çok güzelsinizz
Felix'ten
Yaz tatilinin sonlarındaydık okulun açılmasına bir iki hafta kalmıştı ancak sabahın köründe bir gerizekalı arayıp duruyordu ve çıldırmamak için zor tutuyordum kendimi telefonu elime aldım ve arayana baktım tabi ki biricik zeki arakadaşım Jisung arıyordu daha fazla telefonun sesine tahammül edemeyip açtım "Ne var amk ne arıyosun sabahın köründe gerizekalı." dedim ama sanırım gerizekalı derken biraz fazla çıkmıştı sesim "Ne bağırıyosun aptal önemli bir şey için aradım." demişti Jisung ve merak etmedim de değil açıkçası "Beni bu saatte arayacak kadar önemli ne oldu çok merak ediyorum." dedim çünkü saat daha 8.30'du. "Okulları geriye çekmişler bu hafta açılıyor." dediğinde sanki yüzüme soğuk bir su çarpmışlar gibi oldum ki böyle olması bence normal size de böyle denilse nasıl hissederdiniz? Ah kesinlikle bir felaket. Bir şey dememiştim çünkü eğitime mi küfür etsem yoksa bu saatte kalktığıma mı karar veremiyordum ki telefonun karşısından tekrar Jisung'un sesini duydum "Anladım sen şuan hayatının şokunu yaşıyosun belli kapat Chan'i de alıp kahvaltı yapmaya gidelim." dediğinde sadece tamam diyebilmiştim okula başlamak hayatımın laneti gibi bir şeydi.
Üstüme hızlıca bir kapşonlu sweatshirt ve dar pantolon giyip anahtarımı ve telefonum ile kulaklığımı alarak çıktım evden.
Jisung'un attığı mesajı görünce gülmeden edemedim çünkü attığı mesajda Chanlerin cafesine gel yazıyordu ve Chan'in ailesinin bir kafesi vardı ve bizi oraya götürüyordu beleşe yemek için her şeyi yapardı bu çocuk. Kulaklığı telefona takarak rastgele bir şarkı açtım ve otobüslerin olduğu yere yürümeye başladım cafe okulumuza yakındı o yüzden okul çıkışlarında oraya gitmek iyi oluyordu.
Ancak yolda bir kamyonet ve yerde bir kaç koli görünce şaşırdım çünkü buraya kolay kolay birileri taşınmazdı geri önüme bakarak yürürken "Hyunjin bir baksana annecim." sesini duymamla duraksadım bugün neden her şey üst üste geliyordu? Sadece umarım yanlış duymuşumdur, umarım Hyunjin dememiştir şarkı yüzünden öyle anımsamışımdır diye kendimi avutmaya çalışarak hızlı hızlı yürümeye başlamıştım. O gelmezdi ki beni görmeye tahammül edemezdi çünkü onunla oynadığımı düşünüyordu diye düşünürken otobüs durağına çoktan geldiğimi ve otobüsün gelmek üzere olduğunu gördüm.~~~~~
Cafeye geldiğimde içeride sadece 2 3 kişi ve bizim çocukları görünce içeri geçip yanlarına oturdum. Onlara söyleme taraftarı pek değildim çünkü yanlış duyduğumu varsayıyordum onun buraya gelmiyiceğini onlar da biliyordu.Konuşurken Jisung'un birden yüzü ciddileşmişti ve bunu Chan'de fark edip sordu "Jisung noldu birden bir yüzün ciddileşti kimi gördün?" demesiyle bende Chan'i onayladım. Gözlerini sıkı sıkı kapatıp bir çırpıda "Benim bir süredir flört ettiğim bir çocuk var." demesiyle bugün kaçıncı olduğunu bilmediğim şoklardan birini yaşıyordum ve engel olamadan birden "NE?!?" diye bağırmıştım çünkü Jisung tamam belki herkese yavşasada hiç flört ve sevgili yapmazdı çünkü saçma bulurdu Chan de garibim elini ağzına koymuş öylece kalmıştı. "Ve o şuan buraya girdi senin arkanda." demesiyle tam arkama dönüp bakınıcaktım ki birden kolumu tutup kendine çevirip "Bekle ben çağırırım" dedi. Chan'i kendine getirip Jisung'un gelmesini bekliyorduk ve çok uzun sürmeden açık kahve saçları ve sert bir yüz yapısına sahip çocuk gelip selam vermişti bu çocuğu tanıyordum ama adını bir türlü hatırlayamıyordum ki elini uzatıp "Minho ben." demesiyle tüm parçalar oturmuştu. Okulun 1.si ve popüler çocuklarındandı ama çok fazla bad boy şeklinde takıldığı için görseniz hiç okulun 1.si olduğunu anlamazsınız çünkü bazen bende anlamıyordum ve elimi uzatıp "Bende Felix. Lee Felix."dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saudade/Hyunlix
FanfictionEğer evinin kapısına gelebilecek kadar cesaretim olsaydı seninde beni tekrar sevebilecek cesaretin olur muydu?