Gangsta †

CH. 4

لبای جوکر رو لباش حرکت میکردن

انگار جوکر نیازی به اکسیژن نداشت؛ چند دقیقه ای بود که یک نفس لباشو میبوسید و میمکید

نمیتونست به خودش دروغ بگه

میخواست طعم اون لب هارو برای همیشه حس کنه

دستاشو رو بازوهای جوکر گذاشت و با کلافگی سرشو چرخوند تا دیگه اون لبای جادویی رو روی لباش حس نکنه

کلافه بود؛ از حس اون لبا، از زل زدن به دیوارای اتاق جوکر که جز عکس خودش، عکس سوراخ شده افسرای سابق هم روشون دیده میشد کلافه بود از جنگ

از درگیری ای که بین کریس و ییفان در گرفته بود و جوکر، مثل پادشاهی که خودش جنگ رو به گلادیاتورهاش اجبار میکرد، ردیف بالای سکوها نشسته بود و از نمایشی لذت میبرد که در اون ییفان و کریس همو میدریدن

چونش بین انگشتای محکم جوکر قفل شد و نگاهش برای بار دیگه تو اون نگاه دریایی گم شد

میترسید از این یه جفت چشم آبی

میترسید از این دریایی که یه روز ملایم یود و یه روز غرق تلاطم

" به همه افسرای پروندت همینجوری سرویس میدی؟ " لبخند کجی که کنج لباش بود کم کم تبدیل به قهقهه شد

صدای خنده بلند جوکر دوباره اتاق رو پر میکرد و کریس حس کرد دیوار این اتاق همه چیز رو بجز خنده های جوکر از یاد بردن

" تو تنها کسی هستی که طعم لبامو میچشه افسر وو! "

پوزخندی که روی لباش شکل گرفته بود کریس رو از همیشه گیج تر میکرددستش از شکم تا گردن کریسو طی میکرد و درنهایت انگشتای محکمش گلوی کریسو اسیر کردن

صدای فریبنده جوکر تک تک اعصاب بدنشو به جوش و خروش مینداخت؛ حس میکرد مرد رو به روش فقط برای به آتش کشیدن آخرین قطره های سوزان وجودش به دنیا اومده

نفساش برای بالا اومدن تقلا میکردن، لبای گرم جوکر پوست گردنشو وجب به وجب میپیمودن و نفسای حریصش از عطر تن کریس تغذیه میکردن

افکار تو سرش دور میزدن؛ نور نئونی قرمز تابلوی بار از بین قطرات بارون تو خاطرات چند روز گذشتش میدرخشید و آبی غلیظی مثل آب جریان گرفته یخ، خونو تو رگاش منجمد میکرد

تصاویر مثل زنجیر سردی به هم بافته میشدن و هر لحظه بیشتر دور گردن کریس میپیچیدن

" اگر نتونی خشمتو کنترل کنی، مجبوری با اون صندلی الکتریکی دوست بشی ییفان، تو اینو میخوای؟! "

" همراهشون برو؛ قرار نیست بهت صدمه بزنن "

" اینجا آخر دنیاست پسر "

" دستای کثیفتو پایین نگه دار و داروهاتو بخور! "

" نمیتونم از اینجا بیارمت بیرون، متاسفم ییفان ...لطفا دیگه به خوابم نیا "