The goose story (5sos)

-10-

chapter-10-
 

เป้าหมายที่สำคัญไม่แพ้ไปกว่าคาลัม ฮู้ด คือของฝากที่ซาแมนธาฝากเอาไว้ที่ฉัน

"กำไลถัก"

จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ถือกำไลถักพวกนั้นคือช่วงเวลาที่อยู่บนรถ...ฉันกำมันแน่นด้วยความกังวล และที่ไหนสักแห่งที่ฉันเก็บมันลงไป ทว่า กว่า20นาทีที่ฉันกลับมายังห้องพักและพยายามค้นหามัน ทุกอย่างกลับไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้เลย ทั้งสองเส้นที่ฉันยัดใส่เอาไว้ ไม่เหลืออะไรเลย เหงื่อของฉันเริ่มออก และมีสภาพไกล้เคียงคนบ้าเข้าไปทุกที

เป็นเวลาสามทุ่มตรง  และฉันพักร่วมกับอลิเซีย เอลลีนกำลังง่วนผลุดลุกผลุดนั่ง ส่วนเธอนอนเล่นมือถือเงียบๆอยู่บนเตียงโดยไม่ใยดีมนุษย์กองขยะอย่างฉันสักเท่าไหร่ ผิวที่เคยขาวอมชมพูเริ่มกร้านแดดขึ้นเล็กน้อย ร่างกายประกอบกับสัดส่วนที่มีน้ำมีนวลทำให้ฉันอดที่จะอิจฉาไม่ได้ เธอขาวอมชมพู โดดแดดก็ยังคงอมชมพูจัดเหมือนมะเขือเทศสุก

เง็กเซียนฮ่องเต้คงไม่โปรดเรา เอลลีน จางกลับเกิดมาเหมือนผีตองเหลือง ยิ่งโดนUVทำร้ายยิ่งกลายสภาพคล้ายคลึงไก่ย่างขมิ้นวีเชียรบุรี---

ฉันหยุดหาเจ้าของสำคัญทั้งหมดและทิ้งตัวลงบนเตียงเดี่ยวด้านข้างด้วยอารมณ์ขมุกขมัว กางแขนกางขาเหมือนปลาดาวตัวโต สมองของฉันกลวงโล่ง

บางครั้งภาพของแฮร์รี่ก็แว้บขึ้นมาเอาเสียดื้อๆ มันไม่ใช่ว่าเจ้าเด็กนั่นดีเด่อะไร

ก็แค่เป็นคนที่ฉันสนิทมากกว่าใครๆทั้งหมดเวลานี้ ฉันกำลังรู้สึกเบื่อ น้ำลายไกล้บูด ในทางกลับกัน เด็กเตี้ยนั่นก็มีพี่ๆอีกหลายคนที่สนิทมากกว่าฉันอีกมากมาย little irwinนอนรวมกันกับใครอีกสามคนนะ ไม่รู้สิ ฉันแทบไม่ได้สนทนาปราศรัยอะไรกับเจ้าเด็กโง่ตั้งแต่สถาปณาตัวเองเป็นเพื่อนอลิเซีย แมคโดนัล ฉันมองนาฬิกา และพบว่าเวลาเดินเหมือนกับนักวิ่งโอเลมปิก สมองสั่งให้ฉันเด้งร่างอันโรยแรงของตัวเองขึ้นจากฟูกนุ่ม