“วันนี้พี่จะไปรับฉันที่โรงเรียนสอนพิเศษ ไม่ต้องโทรไปหาฉันนะ ครูบอกว่าถ้าใครเล่นเกมส์ในมือถือ จะให้การบ้านเพิ่ม “
“โทรกับเล่นเกมส์มันเกี่ยวอะไรกันตรงไหน-_-“
“ถ้าฉันหยิบมือถือขึ้นมาครูจะคิดว่าฉันเล่นเกมส์นะสิ”
“รู้แล้วน่า บอกรถรับส่งที่โรงเรียนด้วย ละดูพี่นายยังไม่ตื่นด้วยซ้ำ นัดเขาดีๆล่ะ ….อ่ะนี่”
บทโต้เถียงเล็กๆจบลงด้วยดี ฉันยื่นนมแกลลอนให้เขาเป็นอย่างสุดท้าย ก่อนที่มันจะถูกรินลงบนซีเรียลรสธรรมชาติ ---
อา...ใช่แล้ว ....นี่มันย่างเข้าสู่เช้าวันพุธกลางสัปดาห์
วันเรียนพิเศษของแฮร์รี่ เออร์วิน ย่างเข้ามาถึง เขาต้องติวคณิตศาสตร์ช่วงปิดเทอมซึ่งมันจะแบ่งออกเป็นอาทิตย์ละ2วัน และช่วงวันเสาร์จะเป็นเวลาซ้อมฟุตบอลของโรงเรียน ตารางอาจจะดูน่าเบื่อ ทว่า ครั้งนี้ดูต่างออกไป ใครๆก็รู้ว่าเขาเห่อพี่ชายเสียยิ่งกว่าตอนผลคัดตัวนทีมลอร์คเชียออกเสียอีก
เด็กชายทำท่าว่าไม่อยากออกบ้านนักเพราะเขาคงมีแพลนกิจกรรมในหัวเป็นล้านอย่าง ฉันหมายถึงกับแอชตัน เออร์วิน ลูกชายคนโดของโจแอนนา พวกเราไม่ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวตั้งแต่เมื่อคืนวาน ซึ่งแน่นอนหลังจากนี้ฉันอาจจะต้องเริ่มต้นสักอย่างสองอย่างที่ทำให้เราพอจะรู้จักกันบ้างนอกเหนือเสียว่าเขาจะเห็นฉันเป็นเพียงแม่บ้านของครอบครัวเออร์วิน
เฮ้ ฉันไม่ใช่ทุกคนก็รู้-0-
“รีบแต่งตัวก่อนที่รถรับส่งจะมา จะให้ฉันบอกเบนจามินให้ไหมว่าเย็นนี้พี่นายจะไปรับแทน” ฉันเอ่ยถึงโชเฟอร์ประจำ
“ฉันโตแล้ว ฉันพูดเองได้น่า” เขาบอกพลางใช้ลิ้นตวัดเอาเศษซีเรียลที่เปรอะมุมปากเขาเคี้ยวตุ้ย ---นี่สินะคนโตแล้ว
VOCÊ ESTÁ LENDO
The goose story (5sos)
Fanficดูเหมือนว่าเรื่องที่ซิดนีย์น่าจะจบลงด้วยดี นับถอยหลัง....วันเวลาที่จะได้กลับบ้าน ทว่า บางอย่างกำลังจะทำให้ฉันเปลี่ยนใจ ...... **เรื่องแรกที่แต่งแฟนฟิคแบบนี้ ฝากด้วยค่ะ ยังงงๆกับแอพนี้อยู่เลยTT
