chapter5
ตัวเมืองซิดนีย์มีบรรยากาศไม่แตกต่างจากทุกๆวัน ท้องฟ้าอึมครึมราวกับว่าจะปรากฎพายุฝนและสามารถกลับมามีแดดร้อนเพียงชั่วอึดใจ บรรยากาศช่วงสายขวักไขว่ไปด้วยเด็กๆน่ารักจำนวนมากด้วยย่านสอนพิเศษด้วยอาคารสูงขนัดตา รถตู้โฟล์คคันสีบลอนจอดเทียบตึกสีเขียวอ่อน ป้ายด้านหน้าระบุชื่อสั้นๆเอาไว้ว่า “เฮนส์ลีย์”
เฮนส์ลีย์เป็นนามสกุลของอาจารย์ผู้เป็นเจ้าของโรงเรียนสอนคณิตศาสตร์ จำพวกคณิตคิดเร็วของแฮร์รี่ เออร์วิน เขาได้เครดิตจำนวนมากกระทั่งมีสถาบันขยับขยายหลายคูหา เนื่องจากเฮเดน เฮนสลีย์เป็นทั้งคุณหมอจิตวิทยาและจบด้านการบัญชี ซึ่งแน่นอนเขามีปริญญามากมายพอที่จะดึงดูดใจให้บรรดาแม่ๆพาลูกหลานเข้าคอร์สระยะยาวช่วงปิดเทอม
แอนนาเป็นหนึ่งในนั้น..
“วันนี้เบนจามินไม่ต้องรอผมนะไม่แน่พี่จะมารับผมทีนี่...แต่ถ้ายังไงผมจะโทรหาอีกทีถ้าเขามาไม่ได้”
เด็กชายสูง4ฟุตเอ่ยเมื่อปลายเท้าของเขาแตะลงพื้นอิฐ หน้าตึกสูงสามชั้นเต็มไปด้วยเด็กชั้นประถมและมัธยมจนลายตา คนตัวเตี้ยคว้ามือถือกดส่งข้อความไปหาพี่ในขณะที่อมยิ้มไปตลอดทาง เพราะไม่อยากกวน แฮร์รี่รู้ว่าแอชตันกำลังเหนื่อย และเวลา8โมงเช้าแน่นอนว่าคนโตก็ยังคงจมฟุบอยู่กับที่นอน
“พี่ฮะ วันนี้มารับผมได้ไหม ---อีกไม่กี่วันจะวันเกิดคาร์ลีย์
ผมอยากให้พี่ช่วยเลือกของขวัญให้เธอ—เธอน่ารักเหมือนเจ้าหญิงเลย
พี่อาจจะเห็นเธอที่นี่ ถ้ามาไม่ได้ส่งข้อความบอกผมก่อนบ่ายโมงนะ XD”
แฮร์รี่คาดหวังอย่างเต็มเปี่ยมว่าจะได้รับสายตอบกลับจากคนสำคัญ และเขาหวังว่านี้คงจะไม่ใช่วันที่มีเพียงการคิดเลขที่แสนน่าเบื่ออีกต่อไป
YOU ARE READING
The goose story (5sos)
Fanfictionดูเหมือนว่าเรื่องที่ซิดนีย์น่าจะจบลงด้วยดี นับถอยหลัง....วันเวลาที่จะได้กลับบ้าน ทว่า บางอย่างกำลังจะทำให้ฉันเปลี่ยนใจ ...... **เรื่องแรกที่แต่งแฟนฟิคแบบนี้ ฝากด้วยค่ะ ยังงงๆกับแอพนี้อยู่เลยTT
