Tarihe Kazınan Aşk

Bir Pazartesi Günü

Hava soğuktu.Koyu kırmızı atkısına daha sıkı sarındı.Yeşil gözleri gripten sulanıyor ve kızarıyordu.Eldiven giymediğine pişmandı.Bir kar yağsa hava yumuşardı aslında ama çok umutlu olmasına rağmen tek bir kar tanesi düşmemişti yere.Adımlarını hızlandırdı.Kitapları elini acıtmıştı.Ama okula az kaldığını biliyordu.Okulun kapısı görününce adımları daha sıklaştı.Okula girdi ve hemen kantine yöneldi.

-Günaydın Fatih.

-Günaydın.Hamdi abi bi' kahve versene.

(Hamdi kahveyi verir.)

-Bugün hava çok soğuk.Bi'kar yağamadı.

-İç şu kahveyi ısınırsın.

-Sağol.Hadi kolay gelsin.

-Sana da...

Saate baktı.Daha dersi başlamamıştı.Kantinde oturup kahvesini keyifle içmeye karar verdi.Aklına koyduğunu yaptı.

Kahvesini içerken yaşadığı hayatı gözden geçirdi.Annesi ve babası o 14 yaşındayken bir trafik kazasında vefat etmişti.Şimdi 19 yaşındaydı.5 sene...Koskoca 5 sene anasız babasız geçmişti.Şükrediyordu yine de;hala yaşayabildiğine.Ama hayatında bir eksiklik vardı sanki.Ne olduğunu çözememişti.Açıkçası fazla da umrunda değildi.Her şeyi vardı.Her şey zamanla olur.Sabır.Pek arkadaşı yoktu.Zaten olsun da istemezdi.3-5 arkadaşı vardı.Candan arkadaşları. Zaten önemli olan buydu.Hem n'apacaktı o kadar arkadaşı?! Velhasıl kelam, o halinden gayet memnundu.

Saate tekrar baktı.Yarım saat çok çabuk geçmişti.Ders saatiydi.Sakin sakin merdivenleri çıktı,tarih bölümünün kapısını araladı.İçeride 2-3 kişi vardı.En sondaki sıralardan birine geçti.Kitaplarını sıraya koydu.Atkısını ve montunu çıkardı.Yerine oturdu.5 dakika sonra hoca gelecekti.Bekledi.Herkes sınıfa doluyordu.Tarihe bu kadar meraklı kişinin olması hoşuna gitmişti ama fazla kalabalıktan hoşlanmazdı.Sınıfın yarısı gripten ve nezleden gelmemişti.Bu sebeple derse daha kolay konsantre olabilmişti.Ders bitti,sınıftan çıktı ve hemen eve geldi.Üstünü başını çıkardı.Hemen eşofmanlarını geçirdi.Yayıldı koltuğa,aldı kitabı eline.Camı da büyüktü hani.İstanbul ayaklarının altında.Doya doya kitabını okudu.Sonra gözü dışarı kaydı.İşte,işte ilk kar tanesi gözünün önünden süzüldü.Çocuk gibiydi.Çok mutlu olmuştu.Koltuğa yaslandı,karı izledi öylece.Bir çocuğun heyecanıyla heyecanlandı adeta.O pazartesi de geçti.