(Zawgyi)
သူမ်ားေတြေျပာၾကတယ္။ၾကယ္ေႂကြခ်ိန္ဆုေတာင္းရင္ ဆုေတာင္းျပၫ့္တယ္တဲ့.....
ဒါေပမယ့္အဲ့လူေတြထဲမွာက်ေနာ္ေတာ့မပါခဲ့ဘူး။
....................
ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ့အစမွာထယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းေနာက္က်ိစြာ အိပ္ယာကေနႏိုးထလာခဲ့သည္။မေန့ကႏွစ္သစ္ကူးေန့မွာသူမ်ားေတြလိုမိသားစုနဲ႔အတူတူျဖတ္သန္းဖို႔ မိသားစုကမရိွ။တစ္ကိုယ္တည္းသမားျဖစ္တာေၾကာင့္ ႏွစ္သစ္ကူးေန့ကိုျဖစ္သလိုသာျဖတ္သန္းခဲ့လိုက္သည္။
မေန့ညကဝိုင္ေသာက္ထားတာေၾကာင့္ ေခါင္းကနည္းနည္းေနာက္က်ိက်ိျဖစ္ေနလို႔ အိမ္ေအာက္ထပ္ဆင္းလာကာ မူးေနတာေတြသက္သာေစရန္အလို႔ငွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ပီးအမူးေျပဟင္းရည္ခ်က္ေနလိုက္သည္။
အခ်ိန္ကလဲမေစာေတာ့တာေၾကာင့္ ဟင္းရည္ကိုမီးဖိုေပၚမွာတည္ထားတုန္း အိမ္အေပၚထပ္တက္ပီးေက်ာင္းအက်ႌလဲရေတာ့သည္။
ေအာက္ျပန္ေရာက္ေတာ့မီးဖိုေပၚမွာတည္ထားတဲ့ဟင္းရည္အိုးကိုခ်လိုက္ပီး ဟင္းရည္ကိုပန္းကန္ထဲေျပာင္းထၫ့္လိုက္သည္။ေနာက္စေတာ္ဘယ္ရီမစ္ရိွတ္လုပ္ပီး ေပါင္မုန႔္ႏွစ္ခ်ပ္ကိုမီးကင္ကာစေတာ္ဘယ္ရီယိုသုတ္ပီး ခနကပန္းကန္ထဲထၫ့္ထားတဲ့ဟင္းရည္ရယ္,ပီးေတာ့ခုနကလုပ္ထားတဲ့မစ္ရိွတ္နဲ႔ေပါင္မုန႔္ယိုသုတ္ကိုခံုေပၚမွာတင္ကာ မနက္စာစားဝိုင္းကိုတစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။ဒါကလဲမထူးဆန္းေတာ့......
ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့မနက္စာစားဝိုင္းကိုစားပီး Busကားမမွီေတာ့မွာစိုးတာေၾကာင့္ Busကားမွတ္တိုင္ကိုလမ္းေလ်ွာက္လာပီး Busကားအလာကိုထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ေနာက္5မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့Busကားေရာက္လာပီးအဲ့Busကားေပၚတက္လိုက္သည္။
က်ေနာ္Busကားေပၚေရာက္ေတာ့ထိုင္စရာေနရာေတာင္မရိွ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္၊ရံုးသြားခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ Busကားထဲတြင္လူေတြနဲ႔ျပၫ့္ေနေလသည္။ေနာက္အေရ႔ွကမွတ္တိုင္မွာကားကရပ္သြားေလသည္။ဘာျဖစ္လို႔ရပ္လိုက္တာလဲလို႔ကစဉ္းစားေနစဉ္မွာပင္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကားေပၚတက္လာသည္။က်ေနာ့္အရြယ္ေလာက္ဘဲရိွအံုးမယ္ထင္တယ္။က်ေနာ့္ေဘးကိုလာရပ္တာလဲသိတယ္.....ဒါေပမယ့္က်ေနာ္ကစိတ္မဝင္စားတာေၾကာင့္ေသခ်ာမၾကၫ့္ျဖစ္....
