can't see | yeonbin ✓

3. bölüm

Choi Soobin bir kez daha parkta uyuya kalmıştı. Yavaşça gözlerini araladı. Büyük bir azimle gözlerine saldıran güneş ışığına bakılırsa saat öğle sularıydı.

Uykunun baskı yaptığı göz kapakları aşağı inmeye çalışırken doğruldu. Ve yere bir hırka düştü. Uykulu uykulu yerdeki hırkaya baktı.

'Gelirken hırka mı getirmişim?'

Aniden gözleri belerdi.

'Yo getirmedim.'

Eğilip yere düşen hırkaya uzandı. Yumuşak, gri, kapüşonlu fermuarlı klasik bir hırkaydı işte. Nereden geldiği hakkında en ufak bir fikrinin olmadığı klasik bir hırka.

Bir süre daha bankta hırkayla bakışarak oturduktan sonra aklına telefonu geldi. Telefonu deli gibi titreşiyordu.

Kakao Konuşması

Taehyun: Hyung.

Hyuuuungg.

Hey.

Hala kalkamadın mı?

Gelip seni almalı mıyım?

Yine parkta uyuya kaldın değil mi?

Destek sopanı evde unutmuşsun nasıl bir kafayla gittiysen.

Şaşkınlıkla kaşlarını buruşturdu. Destek sopası olmadan bir yere gidemezdi ki. Unutması en zor şeydi aslında.

Telefonu gözünün içine sokarak dikkatli bir şekilde tuşlara dokunmaya başladı.

Soobin: Öyle mi yapmışım?

Geliyorum şimdi almana gerek yok.

Taehyun anında çevrim içi oldu.

Taehyun: Tamam o zaman, dikkatli gel.

Arabalara dikkat et ha.

Çarpılırsın falan hyung.

Zaten düşmana verir gibi ödev verdiler yetişemiyorum hepsine.

Bir de seninle uğraşmayayım nolur az dikkatli ol.

Soobin kendi kendine kıkırdadı. Taehyun her ne kadar ona böyle davransa da gerçekten onun için endişeleniyor ve önemsiyordu.

Yani öyleydi herhalde.

Kendi kendine düşmemeyi umut ederek gizemli hırka kolunda dikkatli adımlarla yola bakarak yürümeye başladı.

Soobin halk arasında Tavuk Körlüğü denilen bir görme bozukluğuna sahipti. Retinası etrafındaki ışığa rağmen düzgünce çalışmıyor dolayısıyla karanlık ortamlarda doğru düzgün göremiyordu.

Tünel görüşü denen bir görüşü vardı, yani görüşü merkezden genişledikçe azalıyor ve bu onu dış tehlikelere düzgün göremediği için savunmasız hale getiriyordu.

Merkez görüşü de çok iyi değil bulanıktı. Hastalık çoğu vakanın aksine Soobin'de hızla ilerlemişti. Ve bu hastalığın Kore sınırlarında bir tedavisi yoktu.

Soobin'in görüşü zamanla azalacak ve bir gün dünyası sadece karanlıktan ibaret olacaktı.

Şimdiyse yavaş yavaş bu zifiri karanlığa dönüşen dünyasındaki tek yardımcısının yanına gidiyordu.