can't see | yeonbin ✓

9. bölüm

[Soobin'in ağzından]

"We gonna glo o o uwo ooooo!"

"With you, we fly!"

"We gonna go o ouo ooooo!"

Gülerek bana konser veren ikiliyi izliyordum. Taehyun ve yeni tanıştığım arkadaşı Hyuka hastahane odamda bana konser veriyorlardı ve ikisinin sesi de cidden çok güzeldi.

Yeonjun hyung dinlenmek ve kardeşini ziyaret etmek için eve gitmişti, her ne kadar onu göndermek için yüz saat dil dökmüş olsam da.

Benim de önemli bir şeyim yoktu ama doktorlar başıma ve vücuduma aldığım sert darbelerden ötürü bir gece daha gözlemlemek istemişlerdi.

Mutluydum sanırım, uzun zaman sonra ilk defa endişelenmiyordum ertesi gün için.

Şimdiyse tek dileğim Tanrı'nın mutluluğumu bozmamasıydı.

[Yeonjun'un ağzından]

"Ne?"

Hastahanedeydim, Beomgyu'nun yanındaydım, el ele tutuşmuş doktoru dinliyorduk.

"Doğru duydunuz," dedi bize gülerek. "Beomgyu-ssi için bir umudumuz daha var artık."

Ben nefesimi tutmuşken Beomgyu'nun gözleri dolmaya başlamıştı.

"Biliyorsunuz bünyesinin zayıflığından ötürü ilik nakli ameliyatını göze alamamıştık. Bünye reddederse hem ikinci ameliyatta işimiz zorlaşırdı, hem de iyileşme zor ve acılı olurdu."

Sustu ve bize gülümsedi.

"Ancak ona verdiğimiz ilaçlar sonunda etki göstermeye başladı. Beomgyu-ssi'nin değerleri son altı ayının en güzel halinde, bünyesi daha güçlendi ve kemoterapiye daha hızlı yanıt alıyoruz."

"Sanırım artık ilik nakli için hazırlanabiliriz."

Hayatınızın bazı anları vardır, 'sonunda be' dersiniz. O anlarda çektiğiniz tüm acılar artık amacına kavuşmuş, sizin için bir ışık parlamıştır.

Ben o anlardan birindeyim şuan.

"Hyung!"

Ağlıyordu Beomgyu. Onu gizlice ağlarken çok görmüştüm ama yüzü gülüyordu bu defa.

"Ameliyat olabilirmişim!" Burnumu çekerek sarıldım kocaman.

"Tabii olacaksın. Güçlüsün sen, kimin kardeşi sonuçta?"

Kollarını sıkarken hala gülüyordu, "Ölmeyeceğim hyung!"

"Ölmeyeceksin Beomgyu-yah... Uzun süre benimle yaşayacaksın."

[5 Ay Sonra]

Aradan beş ay geçmişti.

Beomgyu zorlu bir donör bulma sürecinden sonra naklini olmuş ve sağlığına kavuşmuştu. Yeonjun ile birlikte ayrı eve çıkmış, okuluna devam ediyordu.

Soobin'in görüşü beş ay öncesine göre çok değişmemişti verilen ilaçlar sayesinde.

Bu beş ayda eğitim yılının birinci dönemi bitmiş ve kış tatiline girmişlerdi.

Soobin ve Yeonjun'un rüzgarın estiği sonbahar akşamında tanışmasından bu yana mevsim değişmiş kış gelmişti ama onlar değişmemişti.

Hala birbirlerine iyi geliyorlardı. Hala her sıkıntıda diğerinin elini tutuyor ve yanında oluyorlardı.

Ancak kalpleri geri dönülemez derecede değişmişti.