can't see | yeonbin ✓

14. bölüm

"Soobin hyung!! Uyan haydi hastahaneye gitme zamanımız geldi."

Soobin kapalı gözlerini açmaya çalışarak yatağında döndü. Tedavisi için kontrole gitme vakti gelmişti.

Tedavisi sonuç vermiyordu.

İki ay dedikleri süre altı aya uzamıştı.

Taehyun'un yardımıyla yaşıyordu bu bilmediği ülkede. En kötüsü Yeonjun'dan uzak olmaktı. Kısa ses kayıtları ve telefon konuşmaları.

Geneli de Soobin'in yorgunluğu ve ağrıları yüzünden kısa süren geçici kavuşmalar.

Acıyan gözünü kırpıştırarak açtı. Bugün gözleri fazladan mı yanıyordu ne?

Bir süre yatakta dönüştükten sonra oturur pozisyona geldi. Bakışlarını alışkanlıkla karşı duvardaki aynaya dikti.

Ve gördü.

Çevresi bulanık da olsa yorgun yüzünü, zayıflamış bedenini, her an ağlayacakmış gibi duran gözlerini.

Gözleri dolarken etrafına baktı. Bulanık perde büyük ölçüde kalkmış, ona yeniden görüşü sunulmuştu.

Korkuyla ayağa kalktı ve yürürken kendini bir yerlere çarpmadan odanın kapısına kadar geldi.

Yaşlar Soobin'in gözünden yağmur gibi akmaya başladığında kapıyı açıp seslenmek geldi aklına. "Hyun-ah!"

"Taehyun. Kang Taehyun!"

Taehyun endişeli ve büyük bakışlarla odanın kapısına gelip gözlerini Soobin'e dikti. "Hyung ne oldu? Düştün mü? Hem sen buraya kadar nasıl..."

Soobin'in titreyen eli Taehyun'un yanağını buldu. En son küçük bir çocukken gördüğü arkadaşı ne kadar büyümüştü öyle.

"Ne kadar büyümüşsün... Çok yakışıklı olmuşsun Hyun-ah."

Taehyun'un da gözleri dolmaya başlarken titreyen elini düz tutmaya çalışarak parmaklarıyla üç işareti yaptı iki adım geriye çekilip.

"Hyung bu- bu kaç?"

"Taehyun-ah. Ben... Ben görüyorum!"

İkisi ağlayarak koridorda sarıldığında Soobin hala eksik de olsa görüşünü, dünyayı ve gözlerini ona tekrar verdiği için Tanrıya teşekkür ediyordu.

*********

"Ben çıkıyorum."

"Tamam hyung. Dikkatli ol."

Yeonjun kolunun altına sıkıştırdığı kitaplarıyla üniversitesine doğru yola çıktı.

Lisedeki son senesini bitiren Yeonjun üniversite sınavına girmiş ve hukuk bölümünü kazanmıştı.

Babası hala tehdit ediyordu onu ve Beomgyu'yu. Arada içip içip evlerine geliyor, Beomgyu polisleri arayana kadar gitmiyordu.

Yeonjun'da travma oluşturmuştu babası. Artık beklenmedik anda olan gürültü, her hangi bir bağırış sesi veya bir kavga Yeonjun'un krize girmesine yetiyordu.

Cesur bir kalbi alıp parçalamış ve her bir parçasını bir tarafa dağıtmıştı bu adam.

Beomgyu her ne kadar Yeonjun'a iyi gelmeye çalışsa da olmuyordu, abisi bir türlü iyileşmiyordu. İçine kapanmış, Soobin'in gidişiyle kendisini takmaya zorladığı gülen maskeyi çıkartmıştı.