ချယ်ရီမြေရဲ့မန်းမူလေး(ဗမာမလေး){completed)

part(3)

''ဆုရေ ဒီနေ့ကျောင်းကိုကျောင်းသူအသစ်တစ်ယောက်ထပ်ရောက်မယ်တဲ့ ချောချောလေးပဲ ရန်ကုန်က​ပြောင်းလာတာတဲ့´´

'' ဟုတ်လား အေးဒါမဲ့မာနကြီးမဲ့ပုံပဲဆရာ့တူမတဲ့ ´´

''အော် နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ ´´

''သွန်းရွှေရည်တဲ့''

''သွန်းရွှေရည် ''

ဆုစိတ်ထဲကခေါ်ကြည့်နေမိတယ် အတန်းစတော့ဆရာမကဆုတုန်းကအတိုင်းပဲမိတ်ဆက်ပေးတယ်

''ကဲဒီနေ့ကျောင်းသူသစ်တစ်ယောက်ထပ်ရောက်တယ်သွန်းရွှေရည်တဲ့သင်္ချာဆရာရဲ့တူမလေးပဲ ကူညီပေးလိုက်ကြပါအုံးနော်´´

'' ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာမ´´

'' သွားသမီး ဆုရဲ့ရှေ့ကခုံမှာထိုင်လိုက်နော်´´

'' ဟုတ်ဆရာမ''

ဆုရှေ့မှာသူလာထိုင်တော့ဆုပြုံးပြလိုက်တယ် သူလဲပြန်ပြုံးပြပါတယ်ဒါပေမဲ့ပြုံးချင်သလိုမပြုံးချင်သလိုအပြုံးမျိုးနဲ့ ဆုလဲစိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားပြီးခက်တည်တည်ပဲနေလိုက်တော့ အဲ့အချိန်မှာအလိုက်ကန်းဆိုးမသိတဲ့အကောင်စုတ်လေးက

''မန်းမူ မန်းမူရေ မန်းမူလေး''

ဆုမကြားချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်

''မန်းမူရေဒီနေ့ငါတို့အသင်းလေနင်နောက်ကျတယ်နော်ဆရာမနဲ့တိုင်မယ်´´

''ပိုးဟပ်ဖြူနင်နော်ငါဘယ်မှာနောက်ကျလို့လဲအကောင်စုတ်ငါတံမြက်စည်းလှဲထားတယ်နော်နင်သာဘာမှမလုပ်တာငါ့လာချွန်မနေနဲ့ ဟွန်း''

ဆုမျက်စောင်းထိုးပြီးရှေ့ပြန်လှည့်နေလိုက်တယ် အဲ့အချိန်သွန်းရွှေရည်က

'' ဆု မေးစရာရှိလို့ ´´

''ဟုတ်မေးလေ´´

''သူနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ ´´

''ဘယ်သူလဲ စောစောကဆုနဲ့ရန်ဖြစ်နေတဲ့ကောင်လေးလေ ´´

''အော် သူလား ထက်မြတ်အောင်တဲ့ ဆုကတော့ပိုးဟပ်ဖြူလို့ပဲခေါ်တယ် ''

သွန်းရွှေရည် ပြုံးပြီးအရှေ့ပြန်လှည့်သွားတယ် နောက်နေ့ကျောင်းမှာဆရာမကအသင်းပြန်ခွဲပေးတယ်သွန်းကိုမေးကြည့်တယ်ဆရာမကဘယ်အသင်းယူချင်လဲတဲ့သွန်းကလဲအပြာအသင်းတဲ့တကယ်တော့ဆုတို့အသင်းကလူပြည့်နေပြီဒါပေမဲ့ဆုထွက်ပေးလိုက်တယ်အသစ်ဆိုတော့သူနေချင် တာနေပါစေပေါ့ ဟိုအကောင်စုတ်လေးနဲ့လဲရန်မဖစ်ရတော့ပူးဆိုပြီးဆရာမကိုပြောလိုက်တယ်