ချယ်ရီမြေရဲ့မန်းမူလေး(ဗမာမလေး){completed)

part(10)End

ဆုပါးပေါ်မှာမျက်ရည်တွေအလိုလိုစီးကျလာပြီးတွေးနေမိတော့တယ်

''ဆု သွားမယ်မဟုတ်လား´´

ဆု ဆုရေ ဆုချယ်ရီ´´

''  အေးပြောလေ´´

''နင်ဘာတွေတွေးနေတာလဲငါတို့သွားကြမယ်လို့ဟင် ´´

''အင်းလေ´´

''နင်ငိုနေတာလား´´

'' ဟင်မငိုပါဘူး မျက်လုံးထဲဖုန်ဝင်သွားလို့ပါ ´´

''အင်းပါသွားကြမယ်နော်ငါတို့တောင်ကြီးကို ´´

''အင်းပါဘယ်နေ့သွားကြမလဲ´´

''နောက်တစ်ပတ်´´

''အင်း ´´

ဆုလဲမေမေတ်ို့ကိုခွင့်တောင်းပြီးအဝတ်အစားတွေထည့်နေတယ် ဆုသူငယ်ချင်းတွေကတော့အိမ်မှာလာအိပ်ကြတယ် မနက်ရောက်တော့ ကားနဲ့တောင်ကြီးမြို့ကိုသွားခဲ့ကြတယ် 6နှစ်ကြာသွားခဲ့ပေမဲ့ဘာမှမပြောင်းလဲပူးအရင်လိုလှနေတုန်းပါပဲ ရူခင်းလေးတွေကိုဆုကြည့်ရင်းအတွေးပေါင်းစုံနဲ့ပေါ့အဲ့အချိန်မှာပဲရေဒီယ်ိုဖွင့်လိုက်တော့

''ချယ်ရီကိုသာပန်ပါကွယ်တဲ့´´

သီချင်းလေးလာနေတယ် ဆုအတွေးပေါင်းစုံနဲ့အရင်တုန်းကအဖြစ်အပျက်လေးတွေဆီရောက်နေတယ် ပြီးတော့ဆုဝတီကိုလဲဖုန်းဆက်ထားတယ်ဆုလာမယ်လို့ပေါ့

''ဟဲ့ဆုရေမနက်ဖြန်ဖွင့်ပွဲမဟုတ်လားဟင်တန်ဆောင်တိုင်က ´´

''အေးဟုတ်တယ် မနက်ဖြန်ဖွင့်ပွဲလေ ငါကတောင်းကြီးမှာမနက်ဖြန်တစ်ညဘဲနေမယ်နောက်နေ့တွေဝတီ့ဆီသွားမလ်ို့ နင်တို့ပဲအဆင်ပြေတယ်မဟုတ်လား´´

''အေးပြေပါတယ်သွားလေနင်လဲမရောက်တာကြာပြီမလားတန်ဆောင်တိုင်ပွဲပြီးမှငါတ်ို့လိုက်လာခဲ့မယ်´´

'' အေးပါ´´

ဆုတို့တောင်ကြီးရောက်တော့hotelမှာအထုပ်အပိုးတွေချပြီးစူဠာမုနိဘုရားသွားဖူးကြတယ်ညနေစောင်းတွေမီးပုံးပျံကွင်းထဲသွားကြတာပေါ့ဖွင့်ပွဲမှာမီးပုံးပျံလေးတွေလွှတ်ပြီးဖွင့်ကြတယ်ပြီးတော့ပွဲစျေးတန်ထဲသွားကြတာပေါ့အဲ့ဒီမှာဆုလူတွေကြားထဲမှာဖြတ်ခနတွေ့လိုက်တယ်အောင်ပတ်နေကြဆွယ်တာလေးသေချာတယ်ချွတ်စွပ်ပဲ ဆုလဲသူငယ်ချင်းတွေကို