Lucjusz bez przerwy przenosił swoje zdziwione i zaniepokojone spojrzenie z Harry'go na swojego syna. Nie wiedział i raczej nie chciał wiedzieć co ich łączy skoro trzymają się za ręce i to jeszcze w miejscu publicznym. Bał się, że jego syn może okazać się gejem, a to by wiązało się z tym, że nie będzie miał swojej pani z którą przedłuży ród Malfoyów. Chciał by jego syn wziął za żonę Astorię Greengrass i spłodził potomka. Według niego dziewczyna była idealną partią.
- O co tu chodzi? Czemu się trzymacie za ręce do cholery?- zapytał ponownie po dłuższej ciszy ze strony chłopców.
Oboje byli zestresowani. Nie wiedzieli czy się przyznać, czy może po prostu próbować wmówić starszemu mężczyźnie, że to było niechcący, że przez przypadek złapali się za ręce. Draco bez uzgodnienia niczego z Harry'm zaczął mówić.
- Trzymamy się ojcze za ręce, ponieważ... -zamilkł na chwilę patrząc się w oczy bliznowatemu- ponieważ, jesteśmy razem i się kochamy ojcze.
Lucjusz patrzył na niego złowrogim wzrokiem, ale przypatrując się bardziej, widać było troskę i smutek. Chciał by jego syn był szczęśliwy, ale też chciał by jego potomek przedłużył ród. Postanowił odejść, po prostu się odwrócił i zaczął iść w drugą stronę. Mimo nawoływań syna by stanął, szedł dalej. Harry nie spodziewał się, że jego ukochany przyzna się ojcu do tego co ich łączy za to Draco nie wiedział co ma myśleć. Taka informacja dla ojca oznaczała, że będzie wydziedziczony i jedyne osoby do których będzie mógł się zwrócić to zakon. Nie chciał się przyznawać, ale chciał pokazać Harry'emu, że mu zależy. Chciał by brunet wiedział, że traktuje tą relacje bardzo poważnie, a nie jak tylko przejściowe załamanie. Wiedział, że przyznanie się ojcu pokaże bliznowatemu to jak bardzo go kocha i zrobi wszystko by byli szczęśliwy. Marzył o tym, by po wygraniu wojny, oczywiście przez zakon, zamieszkali razem. Żyli długo i szczęśliwie.
____________________________________________________________
Koniec. Nie no żartuje. Kolejne rozdziały na pewno się pojawią. Buziaki J
