Dear Diary, Call Me Maybe

280 13 0
                                    

Hindi parin mag-sink in sakin ang mga tinext ni Liza. Kinuha talaga ni Kenneth ang number k okay Liza? O, binibigyan na naman ako ni Liza ng makaka-asahan? Andaming tanong, pero, tingnan nalang natin.

Pagkatapos kong inumin ang juice ko, ay may tumawag sa CP ko.

Sino kaya to?

 

Unknown number, kaya ang hirap hulaan kung sino to.

Sagutin ko na lang kaya.

???: Hello.

Me: Sino to?

???: I took your number from Liza. This is Kenneth. The one who ran up to you at school last afternoon.

Seriously?! Si Kenneth to?!

 

Me: Ahh. O-oo.

Kenneth: I took your number, cause you’re kinda suspicious. I can’t even pin point why you ran to the corridor like that.

OMG! Hindi dapat niyang malaman kung bakit ako tumakbo. Mahahalata ako!

 

Me: Amm. Ma-may nakita akong palaka.

Pagsisinunguling ko.

 

Kenneth: Ahh. Is that so? Alright, I hope we can be friends, Joana.

Wait, paano niya ako nakilala?

 

Me: Teka, how do you---

Kenneth: Know your name? I know you. How? By Liza.

Me: Alright, may gagawin pa ako. Bye.

Kenneth: I’m saving your number. Bye. *end call*

After that, nagtatalon talon ako sa kama. Recalling all the details ng pag-uusap namin. Ang sarap ng feeling. Parang may butterflies sa paligid.

.

.

.

.

.

.

.

(A/N: That’s all for… this day. See yah! ^_^ Also read my new previous chapter, these two chapters are connected. I just, cut it. Alright, see yah (LAST NA!) )

 

IG @jeanelledania https://www.instagram.com/jeanelledania

Twitter @jeanellediana https://www.twitter.com/jeanellediana

Youtube  https://www.youtube.com/daniamunoz

Pa-segway! J

Diary Ng UmaasaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon