3. A beautiful Disaster
Sabado yung prom. Monday na ngayon. Walang ibang topic kundi prom.
Prom prom prom. Prom prom prom!!
Srsly?! Whats big deal with it?
Nung time na nung english subject pinasulat kami ng article about prom.What i am going to write?
That the man i like invited me to dance with him 2 times? And that theres a fcking butterflies in my stomach?
Alangan namang ganyan ang ilagay ko!!Prom. Naalala kong isinayaw niya si Macy.
I was the reason. Me and Rian. Well. Kami ni Rian yung napapagkamalang kambal sa room. Lalaki siya and ang tangkad niya -_- anyway. We pushed him na isayaw na si Macy. So nung sinayaw niya na sinundan namin ni Rian and pinapicturan pa namin sa photographer!Macy. Akalain mong kalapit pa ng pangalan ko ang nick name ng Mary Cynthia na yun? Ang bantot pa naman ng pangalan. Ew. Kaya siguro Macy nalang. Tsss. Mas disente nga namang pakinggan. Hehe.
Remembering that is a heart ache!
"Last 20 minutes. You're going to pass that finish or not!"
Epal naman ng practice teacher na ito.
Buti gumana na yung utak ko. So ang title ay nung article na ginawa ko ay A beautiful disaster. I started the article by giving the definition of disaster.Natapos ko siya. Muntik muntikan na nga akong ma nosebleed. Dahil diyan. I am going to buy carbs mamayang break! Bwahahaha.
Yung laman nung article ko is about the prom being a disaster. Totoo naman e. May mga photographers. Annoying boys na gusto kang isayaw. Mga matang nakatingin sayo na parang kinukutya ka. Tapos every now and then parang kailangan mong mag retouch kasi parang tingin mo natutunas na make up mo. Kahiya naman kung bigla kang magmukhamg witch dun. Formal party pa naman yun. Then at the end i realize that it was fun and it turns out that the disaster was beautiful and exciting so thats why i titled it a beautiful disaster. Tsaka a disaster always happen for a reason. Either it'll make a good or bad effect and it depends on you on how you'll react to it.
Nonsense humuhugot na naman ako. -_-
Naglakad na ako nun papunta sa tindahan. Ayaw ko munang samama sa kanila. Tamad me. Tsaka i had this bad habit of crying and distancing myself from people when i am either angry or depressed.
****
Hindi ko alam pero nalaman ko nalang na dapat pala magtatapat si Jr. nung prom. Tama ako! They still like each other. Gee! Im hurting myself. 16 ngayon. Birthday nung cous ko. Si Ate Ofel! Tapos ang lungkot ko kasi swear naiiyak talaga ako. Nung papunta nang research, diko makita yung cellphone ko. Wala naman akong paki. Ginamit ko lang yung reason na nawala yung cellphone ko para makaiyak ako. Pero ang totoo iba ang iniiyakan ko. Bat naman kasi sa dami ng papakelaman na bagay sa gamit ko cellphone ko pa ang napagdiskitahan. Inilabas rin naman nila yung cellphone ko. Medyo okay narin ako. Nag una na ako paglabas ng room papunta sa research room. Our last subject for this tiring day. Buti nalang talaga maraming pagkain mamaya sa bahay! Stress eating ang mangyayari sakin nito. Swear!Nung naglalakad akong mag-isa. Tinawag niya ako. Sabay daw kami. Pota. Weakness ko tong lalaking to. Weakest point kung baga. Slowmo ang lakad ko nun kasi pakiramdam ko pagod na pagod na pagod ako. Tapos naramdaman ko na dapat sasabay yung iba naming kaklase pero hindi narin sumabay. So kaming dalawa lang yung naglalakad. Medyo naiiyak parin ako nun. But i dont wanna cry. Never in front of him or in front of others. Pero yung never na yan laging nangyayari. Ganun naman lagi e. Kahit ipakita kong ang lakas lakas ko. Mahina parin ako. Feeling ko kasi ang hina ko pag ganun, im such a cry baby and a great pretender. Pero sabi nung isa kong kaibigan. Crying is not a sign of weakness it only means you have heart and emotions.

BINABASA MO ANG
Version 2.0
RandomA story about confusion, heartaches, frienemies, thoughts, dreams, questions, weirdness, a story of love and hate, tears and happiness. A story about the second times and first times, a story that no one will going to read.