The Montero Cousins

14

CRACK...

AHHHHHH!!! HAHAHA

hindi .. oo..hahahahhaa

I pulled my hair and screaming in so much disbelieve...

I cocked my head sidewards, and creepily smiling at my reflection Infront of me..

oh... I'm so pretty..

chuckles..

I started crying again with a creep smile on my lips..

mabilis kung idinukdok ang muka sa mga tuhod ko at pilit na kinakalimutan ang mga nangyari kagabi..

still dark outside but, it's already 4 am in the morning..

and an hour from now ay pasukan na, hindi ko alam ang dapat kung gawin..

they all threatening me...

chuckles....

lupaypay kung sinayad ang likuran sa gilid ng kama, pabagsak sa sahig..tumihaya ako at tulalang tinitigan ang kisame ng kwarto..

"make sure you come to school tomorrow, or else"

mabilis kung ipinikit ang mga mata ng pumasok sa utak ko ang malademonyong ngisi ni Lavion..

muli akong humagulgol at agad na niyakap ang sarili...hindi ko lubos akalain na magagawa nila ito sakin!

they can't do this, they can't..

dumaan ang apat pang oras at mas pinili kong pumasok nalamang dahil sa takot na baka kung ano pa anhg kahihinatnan nitoz they are all too powerful....and I'm just ordinary!

pigil luha akong suminghot habang nakatitig sa replika sa harap ng salamin dito sa loob ng banyo..

magang maga ang mga mata ko, wala akong alam na pwedeng ipangtakip dito..dahil hindi naman ako nag m-make up ..

napabuga ako ng hangin tiyaka mariin napapikit ng mga mata ng..

mapatalon ako sa gulat ng tumunog ang selpon ko na nakapatong sa kama ang nag pagulat sa kaibuturan ko..

may kaba akong dahan dahang lumakad palapit sa kama ko ..

at mabilis na tinignan ang caller..halos mabulunan akob sa takot ng makitang 'unknown caller' ito..

mabilis akong napaatras hanggang sa maramdaman kona ang cabinet sa likudan ko..

I'm panicking in fear and don't know what should I do..

if I don't answer that, it will make a consequences..right?

but if I do answer that...

it will make me puke again in fear...

muli kung nasabunutan ang sariling buhok dahil sa labis labis na lito saking isip isama pa ang takot...ng mamatay ay halos mabunutan ako ng tinik sa dibdib..ngunit hindi rin iyon nagtagal ng muli tumunog ang selpon ko..

marahan akong napabuga at lakas loob na nilapitan ang selpong walang humpay na tumutunog..

nanginginig kung inabot iyon at tiyaka sinagot,pigil ang hiningang ni loudspeaker ko ito, ayaw kung ilapit ito sa teynga ko dahil nandidiri ako sa mga ito..

"h-hello ija? eve anak?"

halos manlaki ang mga mata ko ng marinig ko ang boses ng tita margie ko sa kabilang linya..

kambal na kapatid ng mama ko!

mabilis kung dinampot ang selpon at may luha sa mga mata itong sinagot..