Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
《SUÇU KABULLEN VE ÖL》
tüm olanların ardından sukunanın odayı terk etmesiyle prenses zorlukla ayağa kalktı ve yerde kanlar içinde yatan megumiye ilerledi telaşla. megumi titreyen ellerini kanlar akan boğazına götürürken ciğerlerini nefesle doldurmaya çalışıyor fakat pek de başaramıyordu. acıyla bağırmak istese de hiçbir ses çıkaramıyordu. sessizce yok olmak üzere olduğunu düşündü.
işlerin bu noktaya geleceği tahmin edilebilirdi onun için, biliyordu ki şeytan imparatordan hiçbir şey saklayamazdı. bir zamanlar terk edilmiş olan kendisini kurtarmış, gücünü değerlendirip ona bir mevki sağlanmasına rağmen böyle bir duruma düştüğü için kendini suçlu hissediyordu. majesteleri haklıydı,
kurtarıcısının sahip olduklarına el sürmemeliydi.
açık tutmaya zorladığı gözlerini prensese çevirdi ve endişeli yüzünde gezdirdi bakışlarını. prenses ellerini megumiye uzattı.
"b-bekle, megumi! hemen iyileştireceğim seni.."
prensesin ilahi gücü parmak uçlarından yayılıp meguminin vücudunu sandığında ikisinin de gözleri hafifçe kapanmıştı. bu zordu, neredeyse ölüm döşeğindeydi çünkü büyücü. bu zamana kadar dayanması onun için çok zahmetli olmuş olmalıydı, ayrıca acı verici.
prensesin elleri meguminin kızıla boyanmış ellerini kavradı sıkıca. meguminin boğazı neredeyse iyileşmiş, rahatça nefes alabilir hale gelmişti. ikisi de gözlerini açtığında birbirleriyle buluşmuştu bakışları. prensesin gözlerini yavaşça dolarken bir sürenin ardından usulca inci tanelerini akıtmaya başladı. titrek ve mahçup sesi odaya yayıldı.
"ö-özür dilerim, megumi. sırf yalnız kalmamak için yanımda olmanı istedim, böyleolacağınıtahminetmeliydim.. çok üzgünüm."
megumi sonunda konuşabileceğini hissettiğinde hafifçe öksürdü ve prensesin yaşlı gözlerine bakarken tebessüm etti.
"yanında kalmak isteyen bendim. her şeyi göze alan yine bendim, hiçbir şekilde pişmanlık duymayın prenses. eğer ben ölsem bile, lütfencanımı alan majestelerinden nefret etmeyin. çünkü o sizi her şeyden çok önemsiyor. tabi.. kendi yollarıyla.."
prensesin kaşları çakıldı hafifçe. kafasını iki yana salladı aceleyle ve dudaklarını araladı.
"onun beni önemsediği falan yok! sadece benimle oynuyor. ayrıca senin canını almayacak! almamalı.. yanımda kalmalısın, sadece sen varsın."
prenses meguminin majestelerinden neden nefret etmesi konusunda endişe duyduğunu anlayamadı. elbette ondan nefret ediyordu, her şeyini elinden almıştı. kendisini bu duvarlar arasına hapsetmiş ve değersiz saymıştı.
megumi titrek bir nefes verdi.
"gözleriniz kapalı prenses."
dudaklarını birbirine bastırdı genç kız. anlayamıyordu ama daha fazla soru sorsa da meguminin anlatacağını sanmıyordu. ayrıca onu kurtarırken çok fazla ilahi güç harcadığı için bitkin düşmüştü. dudaklarını kurumuş gözleri kapanıyordu.
"eğer.. seni öldürürse onu asla affetmeyeceğim. megumi, sen bana içtenlikle gülümseyen tek.. kişisin."
prensesin gözleri kapandı ve bedenindeki direnç kaybolup yere yığıldı. megumi sakinlikle karşıladı bu durumu ve ince vücudunu kucaklayıp ayağa kalktı. yatağa ilerleyip bedeni yumuşak yorganların arasına bıraktı. eğilip saçlarının arasına bir öpücük bırakmasının ardından son kez yüzünü incelerken nefes verdi. şimdi gitmeli, cezasını çekmeli, ve şeytan imparatorun ellerinde can vermeliydi. prensese yaklaşırken bunların olacağını biliyordu, yine de onun yalnızlığı gözlerini yaşarttı ve eski benliğini hatırlattı.
düşüncelerinden ayrılıp odadan çıkmak için kırık kapıya yöneldi. biri bu odayı temizlemeliydi. prensesin uyandığında ilk bu manzarayı görürse korkabilirdi.
mırıldandı adımları ölümüne ilerlerken.
"umarım.. beni güzel hatırlarsınız prensesim."
uzun süredir bölüm atmadığımdan bir tane çerezlik atayım dedim. yksye hazırlanıyorum o yüzden pek fazla zamanım yok ama umarım bu kısacık bölümün keyfini çıkarırsınız!
