ရွှေအိမ်စိုး(Complete)

၄

1940
KATHA
အရေးပိုင်မင်း စံအိမ်....

ထွန်းဟန်တစ်ယောက် အလုပ်သမား တန်းလျှားဘက်မှ စံအိမ်တော်ဘက် ခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာခဲ့သည်

အရေးပိုင်မင်းက အခေါ်တော်ရှိတယ် ထွန်းဟန်

အဘရဲ့ မျက်ဝန်းတွေဟာ တခုခုကို စိုးရိမ်နေခဲ့လေသလား..
သူ့ထက် ဆယ်နှစ်ငယ်သည့်...
ညီလေး ထွန်းစိန် ဟာ သူနှင့် အဘကို တလှည့်စီကြည့်သည် ဒီကောင်လေးဟာ ကလေးဆိုပေမဲ့ အရာရာကို နားလည်မြန်သည်....

အိမ်တော်ဆီ ခပ်မြန်မြန် လျှောက်ရင်း....

ဘာများ ထူးလို့ အခေါ်ရှိသလဲဟုသာ တွေးနေမိသည်...

'' ကိုယ်တော် ခေါ်တယ်ဆိုလို့ပါ "

အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကို သေသပ်စွာဝတ်ထားသည့် အရေးပိုင်မင်း ဦးအိမ်စိုး ဟာ သူ့ကို မြင်တော့ ခပ်တည်တည်နှင့်စိုက်ကြည့်သည်..

ကိုယ်တော်ဟာ အမြဲလိုလို ခပ်တည်တည်နေတက်သော်လည်း စိတ်သဘောထားဆိုးလှသူမဟုတ်ချေ..

''မနက်ဖန် သမီးငယ်ဆီ ဧည့်သည်လာလိမ့်မယ် ကိုယ်တော်ဟာ ဒီညနေပဲ တိုင်းမင်းကြီး အခေါ်ရှိလို့ ခရီးသွားရလိမ့်မယ် မောင်မင်းက လိုအပ်တာ အစစ စီစဥ်ပေးရလိမ့်မယ် "

'' ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုယ်တော် "

ဘာကြောင့်....

ကိုယ်တော်ဟာ ဒီတာဝန်တွေ သူ့ကိုမှ ပေးရသလဲ...

ရွှေအိမ်စိုး အပေါ် သူ့ရဲ့ စိတ်ဝင်စားမှု့တွေကို... ကိုယ်တော်သိမြင်နေလေသလား..
ချစ်ရသူရဲ့ သက်ဆိုင်တော့မည့်သူ...
လာလည်မည့်အရေးကို...

စီစဥ်ပေးရမှာတဲ့လား.................

အိမ်တော်ကပြန်ထွက်မှာ ကောင်းကင်ကြီးဆီ ဘာရယ်မဟုတ် မော့ကြည့်မိသည်...

မှောင်မဲ ညှို့မှိုင်းလာသည့် ကောင်းကင်ကြီးဟာ သူ့ရင်ထဲကအတိုင်းပါပဲလား

မင်းကရော ငါနဲ့ အပြိုင် ငိုအုန်းမလို့လား

ရင်ထဲမှာ ပြိုတော့မည့်မိုးလို အုပ်မှိုင်းနေကာ ဝေါကနဲ ရွာကျလာသည့် မိုးရေစက်တွေကြားကနေ ပေါက်ခနဲကျသည့် မျက်ရည်တွေကို ဘယ်သူမှမြင်မည်မထင်ပါ...
အစထဲက ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရှိသည့် အချစ်မဟုတ်လား...