ရွှေအိမ်စိုး(Complete)

၃

ပန်ကာမှ တဟူးဟူးထွက်ပေါ်နေသည့် လေသံနှင့်အတူ...

သူ ကြက်သီးတွေ ဖြန်းကနဲထလာသည်....

လူကနိုးနေသော်လည်း....

မျက်လုံးတွေကို မဖွင့်ရဲပါ တစ်စုံတယောက် သူ့နံဘေး ရောက်နေသလို ခံစားရကာ မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်သည်နှင့်...

သေချာပေါက်တစုံတခုတွေ့လိမ့်မည်ဟု အလိုလိုသိနေသည်..ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာကာ..
အတော်ကို ခြောက်ခြားဖွယ်ဖြစ်နေသည်ပင်...

မိုးမြန်မြန်လင်းပါတော့.....

ကူကယ်ရာမဲ့နေသည့် အခြေနေမှာ....
ပန်ကာရှေ့မှာ ပစ်တင်ထားမိသည့် ဖုန်းကို သတိရသည်...
သို့သော် လှမ်းယူဖို့ရာ....

သူ လက်မလှမ်းရဲသလို မျက်လုံးလဲ ဖွင့်မကြည့်ရဲပါ...

နားထဲမှာ လေသံနှင့်ခပ်ရောရော စကားသံလိုလို မပီပြင် မကွဲတကွဲ ကြားနေရသည်...
စိတ်ကအလိုလို သိနေသည့်...

ထို တစုံတယောက်ဟာ...

သူ့ နံဘေးကုတင်စပ်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်ဟု ခံစားမိနေသည်ထိုနောက် သူ့ကို ထိတွေ့ဖို့ကြိုးစားနေလေသလား...
ဖြန်းကနဲ့ ထလာသည့် ကြက်သီးတွေ...

လေသံလိုလို အသံသေးသေးလေးဟာလဲ ဆက်တိုက် တွတ်တွတ်နှင့်ကြားနေရသေးကား သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး စကားတွေပြောနေသည်ဟု ခံစားရသည်...
တခုခု လုပ်ချင်နေပုံရသည်....

သူ့ အပေါ် လှဲအိပ်ဖို့ လုပ်နေသလား.....

မသိတော့....

သူ ဘာမှ မတွေးနိုင်တော့ပါ....
နေရာစိမ်းမှာမို့ စိတ်ချောက်ခြားတာနေပါလိမ့်မယ်လို့ အကြိမ်ကြိမ် စိတ်ဖြေသော်လည်း...
ကြောက်ရွံ့မှု့က ပိုတိုးလာသည်....

သတိလွတ်မသွားစေရန်ထိန်းထားရင်း....

ဘုရားစာရွတ်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း......

သူ့ ခေါင်းထဲမှာ ဗလာနတ္ထိ...
ဘာဆိုဘာမှတွေးမရ

ဒီပုံစံအတိုင်း တညလုံး ဆိုလျှင်မလွယ်ပါ

ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည့် ​ဖုန်းမြည်သံကြားပြီးနောက်