Jamie's
Nagbago ang lahat until makilala ko sya!Kakayanin ko ba pag nawala sya sa buhay ko? Kakayanin ko pa nga ba? Kakayanin ko bang magpatawad at tanggapin sya ulit?
Paano kung may mga bagay na gusto ko pero never nyang maibibigay sakin?/Kakayanin...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Jamie POV
After ng class namin, nagulat ako kasi nasa labas na naman sya ng room at iniintay ako.
Paano ko nalaman na iniitay nya ko? Pagkakita nya kasi sakin, agad agad syang lumapit at kinausap ako. Akala ko ba umuwi na to?
"Jamie, are you ready?" Tanong nya habang nakangiti sakin. Yung ngiting ny minute makakapunit ng pisngi nya sa sobrang haba at laki. Mukha din syang excited, I wonder why?
"Ready for what?" I confusedly asked him.
"For lunch! Wala ka namang plans na iba gor lunch, right? Wanna join me? My treat!" He excitedly asked me. Bakit ba sya ganito makaasta?
"Why? Bakit nagaaya ka?" Confused kong tanong sa kanya, nagulat naman ako nung bigla syang tumawa. Baliw ba talaga yung tao na toh? Bigla bigla nalang tumatawa ng wala naman nakakatawa?
"What's funny? May nakakatawa ba sa tanong ko?" I asked him.
"Hahahahaha I'm sorry! I didn't mean to laugh at you! It's just that... Hahaha never mind pero ganyan ka ba talaga? Lagi nalang kailangan may rason para sa mga bagay bagay? Hindi ba pwede gusto ko lang? Naisip ko lang! Ganun!" Sagot nya sakin.
"Why nga? Kung gusto mong maglunch bakit hindi yung circle of friends mo ang iask mo! At saka akala ko ba wala ka pasok? Bakit andito kapa!"
"I'm here to have lunch with you!" He smilingly said to me like it was nothing!
"Just because of that? Inintay mo ko talaga?" Gulat na tanong ko sa kanya.
Seryoso ba yung tao na ito?
"Hahaha anong kayang magiging reaction mo if Yes ang isasagot ko sa tanong mo!"
"Huh?" Naguguluhan na ko sa taon to ah!
"Hahahaha you look so cute! If makikita mo lang reaksyon mo sa mga sinabi ko pero of course no, I'm here to do some school stuff too. Hindi naman ako isang stalker para intayin ka sa bawat gagawin at pupuntahan mo pero dahil lunch na at bilang pumayag ka na parang maging kaibigan ko, here I am wanting to treat you! If it's okay with you lang naman pero kung hindi pwede, okay lang din sakin! I just want to take my chance now!" Grabe medyo nakahinga naman ako after ko marinig sagot nya. Akala ko kung ano na! Pero ano daw? Take his chance? Take his chance on what? Weird naman kasi talaga ng mga pinaggagawa nya.
Tinititigan nya ko ngayon, na parang hoping talaga sya na papayag ako. Until unti ding lumalapit yung mukha nya sakin, ako naman eto paatas ng paatras.
Lalapit sya, lalayo ako. Hanggang sa macorner ako sa wall ng room na pinanggalingan ko.
He is still looking at me! Papalapit sya ng papalapit kaya agad agad kong tinaas yung kamay ko, nahawakan ko sya sa dibdib para pigilan syang tuluyang lumapit sakin! Ngunit nakangiti nya itong tinanggal, hawak hawak nya na yung kamay ko habang mas lumalapit sakin.
