Jamie's
Nagbago ang lahat until makilala ko sya!Kakayanin ko ba pag nawala sya sa buhay ko? Kakayanin ko pa nga ba? Kakayanin ko bang magpatawad at tanggapin sya ulit?
Paano kung may mga bagay na gusto ko pero never nyang maibibigay sakin?/Kakayanin...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Jamie POV
Nagsimula na namang tumulo yung mga luhang akala kong naubos na kanina.
Hindi ko alam if kaya kong ituloy kasi ganito pala kahirap maalala ang lahat, kasi ngayon habang nag kwekwento ako sa kanya bumabalik lahat sakin. Every bit of those memories are all coming back to me right now. Yes! Alam ko masakit balikan yung mga bagay nayun pero hindi ko inakalang ganito pala ka sakit.
Medyo nagalala naman sakin si Cid kaya hinaharap nya ko sa kanya, hinawakan nya yung mukha ko at tiningnan ako sa mata na puno ng hindi awa kung pagmamahal at pagaalala.
'Love, are you ok? If you can't continue or take it. You can stop! I will understand! I don't want you to force yourself to tell me if you can't, .agiinitay ako kung kelan mo kaya.'
Naiisip ko din if kaya kong ituloy yung pagkwekwento pero I think nasimulan ko na din and mas ok nang tapusin ko kung anong nasimulan ko para matapos na.
Ayoko ko nang maulit pa kailangan kong alalahanin ang lahat! Masakit man pero kailangan kong maging okay kaya pinunasan ko yung mukha ko then tried to calm myself down.
'No, Cid! I need to do this para na rin siguro mas makamove on ako. Kailangan mong malaman ang lahat! Unfair if patuloy kong itatago sayo ito! You are right! You are my boyfriend, and you have the right to know why am I acting this way.' I held his hand and looked at him closely
"But..." I held him firmer na nagpatigil naman sa kanya.
'You're my boyfriend, you need to know! You have the right to know!' He understood and smiled at me liked he is thanking me, I looked at him and smiled back as an answer.
We went back looking at the sea, grabe sobrang gandang pagmasdan ng dagat. Napakakalmado nya! Nakakarelax at napapasaya nya yung puso ko kahit papaano.
We held each other's hands then I started to talk again
Back to flashback
One day! Kagagaling ko lang sa palengke, maghahanda na sana ko makakain ng mga kapatid ko before umuwi si ate pero nagtataka ako walang yung mga kapatid ko para salubungin ako. Usually kasi nakaabang na sila sa pinto para malaman kung anong uwi kong pagkain. Yes, naiiwan na sila sa bahay, ok lang naman kasi kasama nila si papa and binibilin ko sila sa mga kapitbahayna nakatira malapit samin. Hinanap ko sila sa kwarto, sa cr, sa kusina at kahit sa likod bahay pero wala sila kaya naisipan kong bumalik nalang sa bahay kasi baka lumabas lang sila then umuwi. Maggagabi na din kasi, I know hindi sila basta basta lalabas to go somewhere lalo na pag maggagabi na.
Pagpasok ko sa bahay I saw my father, standing on our door, halatang hindi sya mapakali.
'Pa, asan sila Liza?' Kinakausap ko si papa pero parang hindi nya ko naririnig which is weird, he is just looking down naparang nagiisip kaya lumapit ako sa kanya kasi akala ko hindi nya ko naririnig.
'Pa?'
'Sorry anak, patawarin mo ko!' Sabi nya sakin nang medyo makalapit na ko sa kanya at nagawa ko syang hawalan sa balikat. Nakatingin na sya sakin neto.
'Patawarin mo ko anak, wala akong pagpipilian, patawarin mo ko!'
'Pa, anong ibig...' Di ko natapos yung sasabihin ko biglang buksan ni papa yung pinto then pumasok yung taong sobrang sisira ng buhay ko.
Kaya napaatras ako sa gulat and at the same time sobrang takot. I don't why, I suddenly feel this way, dati naman syang pumupunta dito pero ngayon sobrang takot yung nararamdaman ko.
'Pa, anong ginagawa nya dito?'
Nakakatakot yung itsura nya, kitang kita sa mukha nya ung mukha ng taong pinagnanasahan ka! Kahit na wala syang ginagawa, hindi rin sya lumalapit sakin pero the way he looks at me is so creepy!
'Pa! Anong ginagawa nya dito!' Pasigaw kong tanung kay papa, then lumapit si papa sakin and niyakap ako.
Ano bang nangyayari? Naguguluhan ako! Bakit sya andito!
'Patawarin mo ko anak, wala akong pagpipilian, kailangan natin ng tulong, kailangan ng mga kapatid mo ng tulong! Patawarin mo sana ako!' then bigla nya kong binitiwan tsaka sya lumabas ng bahay
Hindi ako nakareact agad then nakita ko nalang nilock ng taong nasa harap ko yung pinto ng bahay tsaka sya nag decide na dahan dahang lumapit sakin na suot suot parin yung nakakatakot nyang mukha
'Lumayo ka sakin! Please lumayo ka! Layo!' Sigaw ko sa kanya pero parang hindi sya nakikinig sakin.
'John please nagmamakaawa ako sayo, wag kang lalapit sakin! Please, John! Anong gagawin mo! Lumayo ka!' Patuloy parin sya sa paglapit sakin na parang wala syang pakialam sa pakiusap o sinasabi ko, I tried running away from him pero nacorner nya ko.
'Sabi ko naman sayo mapapasakin ka din! Maaangkin din kita sa wakas!' sabi nyawith creepy looks
I tried na magtago sa kwarto pero naabutan nya ko at nagawa nyang makapasok sa kwarto ko. Tumakbo ako sa gilid ng kwarto pero nagulat ko nung bigla nyang nilock yung pinto. Dito ko mas napagtanto na may masama syang balak sakin.
'Yan ang gusto ko sayo palaban ka! Kaya mas eexcite ako sayo!'
'Please! John, lumayo ka sakin! Please, bitiwan mo ko! Please I'm begging you' Ngayon hawak nya na ko at pilit na pinahihiga sa kama. Sinubukan kong lumaban, I really try tried pero sinikmuraan nya ko.
Sobrang sakit! Feeling ko, in a few seconds mawawalan ako ng malay hanggang mamanhid na nga yung buong katawan ko.
Nagawa narin akong hubaran ng tuluyan ni John! Gusto ko man siyang pigilan sa patuloy nyang paghawak, mga halik sa buo kong katawan pero wala na kong lakas. Wala na kong lakas! Sobrang manhid na talaga ng buong katawan ko.
Hindi ko narin magawang sumigaw kahit na sobra akong nasasaktan!
Umiiyak nalang ako habang binababoy ako ng isang lalaking pilit kong nilalayuan. Ang pinakamasakit pa nagawa nya ito sa tulong pa mismo ng papa ko. Ang papa ko na sya dapat nagtatanggol at lumalaban para sakin, sya pa yung nagdala sakin sa kapahamakan!
Wala na! Sira na yung buhay ko! Napakabata ko pa! Bakit ako! Lord bakit ako?
Hindi ko alam kung gaano katagal bago sya nagsawa sa ginawa nya sakin. Hindi na ko nagpumiglas kasi sa ilang ulit kong subukan ay sinasaktan nya ko. Suntok at makabilaang sampal ang ibinibigay nya sakin! Siguradong puro pasa na katawan ko. Nanginginig ang buong katawan ko sa sobrang pamamanhid at sakit.
Binaboy nya ko! Kinuha nya ang sarili ko ng sapilitan! After nyang gawin yung gusto nya sakin, nahiga sya sa tabi ko at nagsalita...
'Ngayong akin ka na, hinding hindi ka na makakawala sakin, tatandaan mo Jamie! Akin ka lang!' He kissed me again for the last time tsaka sya nakatulog na halatang pagod na pagod habang ako eto walang tigil parin sa pagiyak.
Sobrang diring diri ako ngayon sa sarili ko, pakiramdam ko napakarumi ko.
Ngayon Isa lang yung nasisigurado ko! Hindi na babalik sa dati yung buhay ko.
Wala na yung dating ako!
Sinira na ng tao katabi ko ngayon!
Yung taong akala kong kakampi ko at magtatanggol sakin sa ganitong klaseng mga tao ay siya pa palang magtutulak sa ikakasira at ikakawasak ng buhay ko.
