Jamie's
Nagbago ang lahat until makilala ko sya!Kakayanin ko ba pag nawala sya sa buhay ko? Kakayanin ko pa nga ba? Kakayanin ko bang magpatawad at tanggapin sya ulit?
Paano kung may mga bagay na gusto ko pero never nyang maibibigay sakin?/Kakayanin...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Jamie POV
After mangyari yung araw na yun mas lumama yung trato sakin ni John! Wala na syang pakialam kahit saan at anong oras nya ko babuyin. Minsan nga pinilit nya kong gawin iyo habang nasa sasakyan kami at pauwi sa bahay! Gusto pa nyang buksan ang bintana para daw mas masaya. Buti nalang nagawa ko syang madistract at maalo na wag ituloy yun.
Kasalukuyan akong naghahanda ng pagkain namin ni John, kakatapos ko lang din mag linis ng bahay. Hindi lang kasi parausan ang role ko sa bahay na toh, kundi isang katulong. Hindi nga ako pinapasabay ni John sa kanya kumain kasi daw mawawalan lang sya ng gana kumain! Minsan pa nga nagawa nya kong pakainin ng parang pagkain and ikulong sa kulungan ng aso lalo na pagtumatanggi ako sa mga gusto nya mangyari kasi sobrang sakit na ng katawan ko, pero wala syang pakialam sakin. Pambayad utang lang yung turing nya sakin. Hindi ko na alam if kakayanin ko pang tumira dito at makasama sya! Ang tanging nagmomotivate nalang sakin ay yung pagasang makikita ko ulit si Mama at yung mga kapatid ko!
Kung ikukumpara ako sa dati kong itsura, sigurado kakaawaan na ako ngayon. Puro kasi pasa at sugat yung buong katawan ko, sobrang hirap na hirap na ko.
Pagod na Pagod na ko at gustong gusto ko nang sumuko! Awang awa na ako sa sarili na ko na sa tuwing titingin ako sa salamin, wala akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak ng umiyak. Sirabg sira na ako! Para na akong basahan na ano mang oras ay madali ni John na maitatapon.
After kumain ni John, Tumayo na sya. Aakma sana akong kukunin yung pinagkainan nya para iligpit pero hinatak nya ko at dinala sa sala. Kitang kita ko sa mata nya yung apoy, Yung pagkasabik, at alam kong hindi sa pagkain yun kasi kilala ko na yung mga matang yan. Kulang na nga lang ako na mismo ang maghubad sa harap nya para tapos na!
Agad agad nya akong inihiga sa soha at nagsimula nanaman sya sa paggamit sakin. Sa paulit ulit na nararanasan ko, ang pagiyak ay parang kinalimutan na ng katawan ko sq tuwing ginagawa nya ito sakin, siguro dahil sobrang manhid na buong pagkatao ko. Pagod na rin yung mga mata kong umiyak! Sobrang pagod na!
Nung makatapos sya sa gusto nya sakin, nagulat ako nung biglang may tumawag sa kanya sa cellphone.
'Ano pre, okay na ba! Sige alam mo na kung san dadalhin ahh! Oo yung sa dating bahay ko! Oo, pre sawa na ko sa putang toh, laspag na! Dati masarap pa sya ngayon kadiri na! Ang pangit pangit parang basahan sarap itapon sa basura! Siguraduhin mo lang pre ahh! Sige sige intayin kita dito! Oo paalisin ko na to! Kaya wala na to dito pagdating mo!'
'Tumayo ka jan at magbihis, iimpake mo gamit mo may pupuntahan tayo!'
'Huh?' Medyo nanginginig pa ko habang tumatayo sa pagkakahiga ko.
'Ang sabi ko magbihis ka na at may pupuntahan tayo!' Pasigaw nyang sabi sakin. Kaya kahit hirap ay patakbo akong umakyat sa kwarto at sinunod yung utos nya.
