Love on wheels (ON HOLD)

Hoofdstuk negenenveertig

 

Hoofdstuk negenenveertig

 

Dit keer besloot ik echt verder te lezen in mijn boek.

En net toen ik bij een erg spannend stuk was en ik echt helemaal in het verhaal gezogen werd, ging mijn mobiel af.

Snel stak ik een bladwijzer, waar een schattige kat op stond, tussen mijn boek en nam ik op. Maar niet alvorens ik controleerde wie het was.

Tante Rosa. Ingespannen wachtte ik af wat ze zou zeggen nadat ik haar had begroet.

Wanneer ze me terug begroet had, kwam ze meteen ter zake.

‘Ik heb het er met Arabella over gehad en het verbaast me dat ze je wel wilt zien. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht,’ begon ze en moest ik benen hebben, dan had ik nu blij in het rond zitten springen uit vreugde.

Ik was enorm blij dat Arabella me de kans gaf haar te zien! Ze zal hier geen spijt van krijgen! ‘Blijkbaar heeft ze al van je gehoord. Ze weet dat je bevriend bent met Roan,’ vertelde ze verder en meteen werd ik bang.
Ze ging toch niets tegen mijn ouders zeggen? En had Roan het dan over me gehad bij zijn thuis? Blijkbaar wel.

Alsof ze mijn gedachten kon lezen, zei ze: ‘Geen zorgen, Danielle, ik vertel je ouders helemaal niets. Ik weet dat Roan een goede jongen is.’

Opgelucht haalde ik adem en sprak op.

‘Bedankt dat je dit voor me geregeld hebt, tante! Voor wanneer is het dan?’ vroeg ik benieuwd.

‘Zaterdag. Ik kom je ophalen rond een uur of elf en maak je moeder wijs dat we naar mijn huis gaan om wat tijd met elkaar door te brengen. Maar in werkelijkheid breng ik je naar een gezellig cafeetje buiten het dorp, de stad in.’

Ik glimlachte, ook al besefte ik dat ze dat niet kon zien.

‘Echt, je hebt geen idee hoe dankbaar ik je ben!’

‘Het is graag gedaan!’

 

Uren vlogen voorbij en al snel was het half tien ‘s avonds. Ik had echter nog geen zin om te gaan slapen en staarde vertwijfeld naar mijn laptop.

Zou ik mijn facebook controleren? Om te kijken of hij nog wat naar me gestuurd had?

Nonchalant, alsof het me niet meer veel kon schelen, haalde ik mijn schouders op en ging op facebook.

Zoals verwacht had ik een bericht van hem gekregen. Meerdere berichten om precies te zijn.

Wat? Een vergissing? Meen je dat?

Dit had hij uren geleden gestuurd, op het moment dat ik offline was gegaan.

Zo’n vijf minuten later had hij nog een bericht gestuurd.

Je hebt me dus al die tijd voor de gek gehouden? Stom wijf! Goedkope hoer! Je moet nu niet meer afkomen!!

Ik schrok wat van zijn bericht. Hij begon me meteen uit te schelden! Dit maakte me kwaad. Hoe durfde hij me zo te noemen? Ik had meteen zin om een bericht vol scheldwoorden terug te sturen, maar ik was volwassener dan dat. Daarom besloot ik hem meteen te blokkeren.

Opgelucht haalde ik adem, ik was van hem verlost.
Tenminste, dat dacht ik toch…

Plots riep mijn moeder beneden aan de trap.

‘Danielle, er is hier iemand voor je!’

Verbaasd fronste ik mijn wenkbrauwen. Om bijna kwart voor tien was er hier nog iemand voor me?

‘Oké, ik kom!’ reageerde ik terug.

 

Eenmaal beneden, kwam mijn moeder op me af.

‘Kom, ze zit in de woonkamer.’

Ze? Maud? Nee, die zou gewoon naar mijn kamer gekomen zijn.
Wie was ze?

Die vraag werd meteen beantwoord wanneer ik de woonkamer in reed.

Lisanne.

----------------------------------------------------------

MHUAHAHAAHAHAHA CLIFFHANGER MHUHAHAHAA! >:)