Stray Kids Reactions

Bang Chan

[1:06pm]

Dudaklarını alnına bastırdı, belinin etrafındaki kollarını sıkılaştırdı. Küçük ellerinin hafifçe onunkilerle oynadığını gülümseyerek izledi. Başını omzuna dayamak için eğildi, elleri vücudun boyunca gezindi.

Bu sık yaşadığınız bir an değildi, Chan'in sana ayırabilecek çok nadir zamanı olurdu. Sanki hep uzaktaymış, her zaman yapacak işleri varmış gibi görünüyor. Yine de sana küçük stüdyoda sarılabilecek zamanları oluyordu.

Ellerin soğumuş, mırıldandı, ellerini hızlıca seninkine sürttü ve sanki hemen sıcaklığının bir kısmını sana aktarabilmiş gibi davrandı.

Kucağında onun ellerine bakarak bir teşekkür mırıldandın. Göz kapakların gevşemeye başladı. Gerçekten mi? Fark etmemiştim, kısık sesle cevap verdin.

Ellerinden birini hafifçe sıkarak dudağının yanına götürdün, parmaklarının her birinin üzerine küçük, nazik öpücükler bıraktın, sıcaklığının tadını çıkardın.

Sana sıkı giyinmeni söylemiştim, hasta olacaksın, sesi kısık ve yumuşaktı, gerçekten endişelenmişti.

Kıkırdadın, yüzüne bakmak için kafanı kaldirabildiğin kadar kaldırdın. Ama sen çok sıcaksın, Channie, protesto ettin, ellerini bıraktın ve yüzünü tam olarak görebilmek için ayağa kalktın, ellerini onun omuzlarına attın.

Oh, anladım, mırıldandı, kolları sırtına dolandı ve seni göğsüne çekti. "Gitmek istemiyorsun çünkü beni kendi radyötörün olarak kullanmak istiyorsun."

Belki, kısaca cevap verdin ve çenesine bir öpücük kondurdun. Lütfen gitme, fısıldadın.

Bir elini belinden çekip çenene götürürken Chan'in kıkırdamasını duydun. Biliyorsun, yapamam, yavaşça yanağına bir öpücük kondururken söyledi.

Yüzün kızardı, başını öne eğdin ve boynuna sokuldun. Onunla birlikte olduğunda güneşin hareket ettiğini görebilecek kadar hareketsiz hissedersin.