Eve geldiğimde hızla Izuku'nun odasına çıktım. İçeri girdiğimde Izuku yatakta oturuyordu. Direk yanına gittim ve bana döndüğü gibi sarıldım.
Shoto:Özür dilerim bebeğim...
Bir süre bana geri sarılmasını bekledim. Sarılmadığında ise geri çekildim ve yüzüne baktım. Tamamen ifadesizdi. Yanına oturdum.
Izuku:Bir yıl Shoto. Bir yıl.
Açıklamaya nasıl başlayacağımı düşünürken sinirden yada üzgünlükten gözlerinin dolduğunu gördüm.
Izuku:Siktiğimin bir yılı neredeydin! Gittiğin zaman yeteri kadar boktan değilmiş gibi hiç bir şeklide sana ulaşamadım!
Izuku ağlamaya başladığında ona sıkıca sarıldım.
Shoto:Özür dilerim. Ben...seni tehlikeye atmak istemedim. Anneni öldüren adamlar benimle çıktığın için seni zayıf noktam olduğunu biliyorlar. Amaçları ikinizi de öldürmekti...
Izuku:Seninle çıkarken tüm bunları göze aldığımı biliyordun.
Shoto:Evet...biliyordum.
Izuku:Buna rağmen öylece gittin.
Cevap vermediğimde Izuku yataktan kalkmaya çalıştı. Bileklerinden tuttum ve yatakta altıma alarak öptüm. Göz yaşları dudaklarımızı ıslatıyordu. Geri çekildiğimde sıkıca bana sarıldı.
Izuku:Aptalsın!
Bende ona sarıldığımda güldüm.
Shoto:Biliyorum.
Final böyle boktan olduğu için üzgünüm ama çok fazla istek seri var ayrıca bitirmem gerekekn de fazlaca seri var. Doğer finaller böyle olmayacak sadece bu. Bu arada belki bonus bölüm yazabilirim ve tabiki smutlu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTARICI
FanfictionMidoriya:Nereden bilebilirdim ki küçükken zorbalıktan kurtardığım çocuğun psikopat bir takipçim olacağını.