~UMBRELLA~(✔️)

~iyilik~

Adrien/Kara kedi

Bulutsuz bir geceydi ve ben sadece izliyordum. Paris'i ,gök yüzünü .
Normal bir insan Paris'i izlerken bir çok duyguyla karşılaşabilir ama ben sadece bir hiç hissediyordum.
İki hafta önce gördüğüm kızın iyilerden yana olduğunu öğrenmiştim. Ah ne düşünüyordum ki. Sahi neden iyi bir insan olursun ?
Dünya sana kötüyken sen neden iyi olursun ki.
Bunları bir kenara bıraktım.
Benden istenen o kızın ve takımındakilerin mucizeleri ve canıydı.Ben de isteneni yapacaktım . Yani ... Sanırım.
Bir süre sonra çatısına çıktığım evin dibinden bir inleme sesi geldi.
"Ah!"
Kafamı çevirip baktığımda onun o olduğunu farkettim.Kafasını tutuyordu. Büyük ihtimalle duvara çarpmıştı. Bir yandanda söyleniyordu.
Onu farkettiğimi anlamış olmalı ki acıyla yere eğdiği kafasını kaldırdı ve şapşalca gülümsedi.
"Oh ben şey buradan geçiyordum ve seni gördüm yani -"
"Pfff ciddi misin ? Sence de bu bahane fazla eskimedi mi? Hadi söyle seni izliyordum de"
"Ah tamam belki birazcık sana göz atmış olabilirim."dedi parmakları ile oynayarak.
Ben önüme dönünce çatıya çıktı ve yanıma oturdu.
"Ş-şey ben-"
"Biliyor musun adın her neyse , ilgilenmiyorum ! Diyeceğin hiç bir şey ile ."
"Sadece düşman olduğumuzu söyleyecektim..." Dedi kısık bir sesle.
"Bunu ben de biliyorum. Ve istesem şuan tam şuan seni küle çevirirdim.
Ama yapmayacağım."
Sessizdi. Ona döndüğümde her ne kadar kahküllerinden pek belli olmasa da alnından kostümü ile aynı renk sadece biraz daha koyu tonda
bir sıvı aktığını farkettim. Evet bu kandı.Alnında hissettiği sıcaklıktan olsa gerek elini kanayan yaraya uzattı.
Ben ise umursamadan ayağa kalktım.
O da benimle beraber kalkmıştı.
Tam sopamı uzatıp gidecekken koluma yapıştı.Bir eliyle de alnını tutuyordu. Kolumu sertçe çektim .
Başı dönüyor gibi görünüyordu . Amaan bana ne ?! Tekrar sopama uzandım . O sırada üstüme yığıldı.
Ben altta o üstümde yere kapaklandık.
Bu kızın amacı neydi acaba? Cidden!
Onu üstümden kaldırıp yüzüne baktım . Bayılmıştı . Aman ne güzel !
Onu orda bırakabilirdim. Ama nedense içimden bir his buna engel oluyordu. Hayır ! Onu orda bırakacağım. Yanımda götürsem bile ne yapacaktım ki onu.Kollarım bana ihanet edip onu kucağıma almama neden oldular.Kahkülleri yana yatmış başından aşağı sarkıyor ve alnı açılıyordu.
Yarası gerçekten derin görünüyordu.
Başka çarem yokmuş gibiydi.
Evimin zıt yönünde koştum. Onun bunları duymayacağını bilerek mırıldandım.
"Bana bak aptal kız. Bu sana yaptığım ilk ve son iyilik!"

Yazar

İyilik . Ne kadar tuhaftı. Sahi bu kelimeyi en son ne zaman kullanmıştı.
Onu bile hatırlamıyordu. Tıpkı diğer güzel şeyleri hatırlamadığı gibi...

Merhabaaa!
Bölümü nasıl buldunuz ? Biliyorum kısa oldu... Ama yarın -umarım- yeni bölüm gelecek
Peki siz nasılsınız?..
Okulunuz nasıl gidiyor?
Kendinize iyi bakın🍀
İyi geceler 🌌