Merhaba ben Miray Arslan 19 yaşındayım ve babamın müdürü olduğu özel liseye gidiyorum. Okulda çok fazla arkadaşım yok, sadece 1 arkadaşım var ve onun adı Defne. Bu hikayenin başlaması ile tüm hayatım altıüst oldu.
Yine bir okul sabahı uyandım ve okul için hazırlandım. Hayatımdan memnun değildim, çünkü herşey aynıydı. Hergün aynı şeyleri yapıyordum, günler birbirini kovalıyordu.
Ama nedense bu sabah içimde garip bir hisle uyandım. Hemen üstüme siyah sweat'imi giydim ve altıma da siyah bir pantolon giydim. Saçımı taradım ve açık bıraktım.
Hemen alt kata indim, annemi öpüp okula yetişmek için hızlıca kahvaltımı yapmaya başladım.
Kızım yemeğini iyi ye tamam mı? Dedi annem.
Tamam anne!
Bende herzamanki gibi klasik bir cevap verdim.
Çantamı alıp evden çıktım, sokaklar hiç olmadığı kadar boştu. İçimde kötü bir his vardı bugün, birşeyler olacağını hissediyordum.
Ve yolun karşısında benim yaşlarımda bir çocuk gördüm. Neden bilmiyorum ama o çocuğu görünce içim rahatladı.
Okula doğru yürüyordum ve çocukla aynı yöne gittiğimizi fark ettim. Okula geldiğimde bir baktım çocuk da bu okulda okuyormuş!
Nedensizce çok mutlu oldum. Çocuğu hiç tanımıyordum, daha sabah görmüştüm ama nedenini bilmediğim bir şekilde mutlu oldum.
Bugün ilk dersim edebiyat dersiydi. Sınıfa girdim ve sessizce en arka sıraya oturdum.
Tahmin edin sizce ne oldu?
O çocuk da buradaydı!
Çocuk sessiz bir tip gibi görünüyordu. Kahverengi saçları beni çok etkilemişti.
Zil çaldığı zaman okulun en ıssız köşelerinden birine gittim. Ve kitap okumaya başladım.
Şuan hiç hissetmediğim kadar kötü hissediyordum. Ve okulun bodrum katında, ıssız bir köşesinde olmam beni daha çok korkutuyordu.
Ayak sesleri duyuyordum. O an kalbim göğsümü delip çıkacak gibi atıyordu. Sessizce en köşeye çekildim. Çok korkuyordum, çünkü buraya kimse gelmezdi.
Ve birden bi el beni tutup, kendine doğru çekti, Ağzımı kapattı. Çığlık atmaya çalışıyordum ama nefes bile almakta zorlanıyordum!
Sonra adamın elini ıssırıp çığlık atmaya başladım. Ama beni kimsenin duyacağını düşünmüyordum. Çünkü bodrum katındaydık.
Ve birden bi el beni o adamdan kurtarıp, kendine doğru çekti. Gözlerimden yaşlar akarken o çocuğu izliyordum.
Bu çocuk yolda gördüğüm o çocuktu!
Adama yumruk atmaya başladı ve
Şerefsiz!
Diye bağırdı adama
Sonra o adam birden karanlıkta kayboldu. Çocuk yanıma gelip
İyi misin?
Diye sordu.
Ve zar zor titreyen sesimle cevap verdim.
İyiyim ama sen olmasayd-
Derken sözümü kesti
Ama ben buradaydım.
Dedi
Dayanamadım ve ağlayarak ona sarıldım. Bana
Geçti artık.
Dedi
Ve birden yine ayak sesleri duydum.
Ardından bir ses geldi.
Abi delireceğim nerde bu çocuk!
Dedi sarı saçlı çocuk.
Sonra esmer çocuk
Noluyo lan napıyorsun burada abi?
Dedi.
Korkudan tir tir titriyordum ve o çocuk
Sakin olun herşeyi anlatacağım!
Dedi.
Ve birkaç dakika sonra sakinleştim. Çocuk anlatmaya başladı
Bu kızı aşağı bodrum kata inerken gördüm. Sonra peşinden maskeli bi adam indi. Bende birşey olursa diye peşlerinden iniyordum. Birden çığlık sesi duydum ve adama saldırdım. Fakat adam birden karanlıkta kayboldu.
Dedi
Sonra esmer çocuk
Peki ismin ne?
Dedi bana bakarak
Adım Miray.
Dedim ve sonra sordum
Peki sizin adınız ne?
Dedim.
Sarışın olan
Benim adım Deniz.
Dedi.
Esmer olan
Benim adım da Efe.
Dedi.
Ve sonra o çocuk
Adım Buğra.
Dedi.
Sonra Efe söze atladı
Abi ya o adam sürekli seni takip eden adamsa!
Dedi.
Bende
Peki neden beni kaçırmaya çalıştı?
dedim.
Buğra
Bilmiyorum ama herşeyi öğreneceğim.
dedi.
Eveet ilk bölüm böyleydi sizce nasıldı?
Daha çok acemiyim. Noktalama işaretlerinde hatam varsa beni affedin.
Umarım beğenirsiniz bu kitap'ın konusunu falan belirlemek için çok uğraştım.
