Butterfly Effect (Kayden Trey Howells)✓[Completed]

19

Hindi mapagsidlan ang sayang nararamdaman ni Kerra lalo na ngayong nalaman niyang nagdadalan tao siya. She's carrying Trey's child and it's almost five weeks gaya ng sabi ng doctor niya.

"My gosh hija! I'm very happy because finally magkakaapo narin ako sa anak kong si Kayden! But when are you planning to tell him?"

"On our wedding day po Tita." Aniya at tumango naman ang ginang sa kanya.

"Matutuwa ang asawa ko nito kapag malaman niya to but hija, can you just please call me mama or mommy kasi you know magiging anak narin kita."

Hiling naman ginang sa kanya kaya ngumiti naman siya.

"Uh..sure mom." Nakangiting sambit niya kahit medyo nahihiya.

"Oh wait! What do you want to eat? Are you craving for something? Just tell me para ipaghanda kita."

"Wag na po mom, I'm fine but if ever there is.. sasabihan agad kita."

Ngumiti naman ang ginang at niyakap siyang muli nito dahilan para makaramdam siya ng pamilyar na damdamin. What Trey's mother gave her is a motherly hug and she can't help but to feel emotional.

"What happened agápi mou? Why are you crying?"

Bungad na sambit ni Trey nang makabalik ito sa sala kasama ang ama.

Umiling naman siya saka nginitian ito.

"I'm fine love."

"Fine? But why are you crying? Mom whats happening?"

"Hay naku anak, masyado ka namang OA. Natuwa lang ng husto itong si Kerra dahil tanggap namin siya."

"Your mom is right love and you know me, mababaw ang kaligayahan ko."

"Oh right, akala ko kung ano na." Sambit naman ni Trey saka siya niyakap ng mahigpit dahilan para masamyo niya ang paboritong natural na amoy nito.

Hindi sila nagtagal ng husto ni Trey sa bahay ng mga magulang nito dahil may trabaho pa ito kinabukasan ganon din siya. Kung wala lang sana silang trabaho kinabukasan ay hindi muna sana sila babalik pero hindi sila pwedeng lumiban lalo pa at marami ang maiiwan nilang trabaho kapag naikasal na sila.

The next following days became more busy than before but inspite of that ay walang palya ang laging pag-iisa nila ng binata just like now.

"I can't wait to marry you agápi mou."

Trey whispered sweetly as he kissed her on the lips.

Napangiti naman siya at niyakap ang binata saka sumandal sa hubad barong dibdib nito. They just finished making love which she initiated dahil narin sa hindi niya mapigilan ang sarili. Her hormones changed at kapag malapit ang binata ay gusto niyang laging hinahawakan o hinahalikan nito.

"Me too love, me too." She also whispered.

She badly wants to tell him about her situation but she wants to surprise him on their wedding day kaya todo pigil siyang wag sabihin dito ang totoo. Tatlong araw nalang naman na bago ang kasal nila at hindi na siya makapaghintay na dumating ang araw na yon.

"Hija, hindi ba dapat ay nagpapahinga ka na ngayon? Ilang araw nalang ay kasal mo na."

"Tinatapos ko lang naman ito ma pero uuwi din naman ako agad. Siya nga po pala, sure na po bang makakauwi si Kuya?"

"Hindi ko nga alam kasi maski si Calla ay walang alam sa plano ng kuya mo nung tinawagan ko siya."

"Humanda talaga yon sa akin kapag hindi siya nakauwi."

"By the way hija, have you seen Amanda?"

"Hindi eh, bakit niyo po siya hinahanap?"

"May nakapagsabi kasi sa akin na hindi daw siya pumasok kahapon then today mukhang hindi rin. Tinatawagan ko naman siya pero hindi siya sumasagot."

Nagtataka naman niyang tiningnan ang mama Je niya at hindi niya alam kung bakit kinabahan siya bigla.

"I'll try to call her ma pero kapag hindi parin siya sumagot ay dadaanan ko nalang siya sa unit niya." Sambit niya at tumango naman ang ginang.

Nagkaayos na nga pala sila ng dalaga at sobra itong nagsisisi sa mga ginawa nito sa kanya. She really felt sorry and she can feel it thats why pinatawad niya ito. Sa katunayan ay magkaibigan na sila ngayon at narealize niyang halos magkapareho sila ng ugali noon in a way na hindi na rin tama ang ginagawa nito.

Amanda just wanted to have everyones attention especially her parents attention thats why masyado itong strikto pagdating sa trabaho. She always wants to be perfect at dahil sobra itong naging perfectionist ay hindi na ito nakakapag-isip ng tama. Wala rin naman kasi itong ibang naging kaibigan as what she said and she is the first one which ito rin sa kanya.

Hindi nga ito matawagan thats why agad niya itong pinuntahan sa unit nito para tingnan kung anong nangyayari dito.

Nakailang doorbell pa siya sa unit nito at nang bumukas ang pintuan at nakita ito ay nawala agad ang pag-aalala niya although nakita niya itong parang galing lang sa pag-iyak.

"Gosh Ams!! What on earth is happening at bakit hindi ka namin macontact?" Agad niyang bungad sa kaibigan pagkapasok niya sa unit nito.

"Sorry Zhefi, something just came up and I drop my phone at nasira. I haven't bought a new one so uhm..yeah." malumanay nitong sambit which is unusual on her.

"What happened? Care to tell me?" She asked at hinila ito para maupo sa couch pero pagkaupong pagkaupo nila ay umiyak ito at ikinagulat niya ang sinabi nito.

"I'm pregnant Zhefi pero hindi ko alam kung sino ang ama."

"WHAT??!"

Gulat na gulat niyang sambit dahil sa pagkabigla.

"Zhef help me please!! Paano ko to itatago?? My parents will get mad at me and Zaion..mas lalong hindi na niya ako babalikan!" Umiiyak nitong sambit sa kanya.

Sh*t! This is really trouble at magagalit talaga ang kuya niya kapag nalaman ang tungkol dito!

"How did it happened Ams? I mean bakit hindi mo kilala yung nakabuntis sayo?"

"That was a blur memory Zhef because I was too drunk that night at hindi ko na alam ang ginagawa ko. Basta ang naalala ko nalang ay nagising ako kinabukasan na walang kahit na anong suot dito sa unit ko. Now here is the result." She answered at her habang iyak ito ng iyak.

"Shh..stop crying Ams. Makakasama sayo yan and besides that baby is a blessing. Hindi mo man ginusto pero biyaya parin yan galing sa taas." Tumango tango naman ito sa sinabi niya.

"I know Zhef but how can I keep this to everyone? Zhef anong gagawin ko?? Mas lalong wala na akong pag-asang babalikan ni Zaion at hindi ko kayang mawala siya ng tuluyan sa akin. Please help me.." paghingi ng tulong nito sa kanya.

"Alright, I'll try what I can do for now but I can't promise you Ams. Tsaka kapag lumaki yan ay malalaman at malalaman ito ng parents mo." Sambit niya saka niyakap ang kaibigan at hindi na binalak sabihin dito ang posibleng maging reaksyon ng pinsan.

Nang tuluyan na itong mahimasmasan ay nagpasalamat ito sa kanya.

"Salamat talaga at pinuntahan mo ako dito Zhefi. Siguro kung hindi tayo nagkaayos ay baka hanggang ngayon ay hindi ako makakapag-isip ng maayos at baka madepress pa ako ng husto."

"You are my only friend Ams at natural lang na mag-alala ako sayo. Tsaka nandito lang ako lagi kapag may problema ka."

"Ang bait bait mo talaga Zhefi at ang swerte ko dahil tinanggap mo ako sa kabila ng ginawa ko sayo."

"Ams, everything has a chance to change tsaka sino ba naman ako para hindi ka tanggapin. I was like you before you know."

Nagkatuwaan naman sila pagkatapos at masaya siyang kahit papaano ay napapagaan niya ang loob ng kaibigan.

Pero..matutulungan nga kaya niya ito sa problema nito?

--------