Luke's POV:
Natapos ang pagpapaplano nami. At ngayon ay pauwi na ako sa bahay. Ngayon ang dating ni Cloie. And so I'm excited to see her. And then my phone rang. I stopped the car and answer the phone call.
"Hello Ate!" Si Ate Angelica pala tumawag.
("Nawawala si Cloie. Wala sya sa village. Hindi namin alam kung san pa sya hahanapin. Natatakot na kaming lahat dito baka kung ano mangyari sa kanya. Luke please help us!")
Hindi kagad ako nakasagot, si Cloie nawawala. Wala sya village. Kailangan ko sya makita.
"Okay Ate! Hahanapin ko si Cloie. Hindi ako uuwi hanggang di ko sya kasama. Kumalma kayo nila Mommy. Mahahanap ko si Cloie!" Sabi ko.
("Thank you Luke! Ingatan mo sarili mo ha?!")
"Yes Ate. I will." Sagot ko. Call ended.
Iniisip ko kung san lugar na pwedeng mapuntahan ni Cloie na hindi kalayuan sa Village. Sa park! Sa Memorable Park. Nagpunta ako sa Memorable Park. Mahilig sya sa Park baka andun sya.
Nakarating na ako sa Park at sakto naman nakita ko si Cloie na nakaupo sa pwesto namin ni Julia at kasama nya si Julia.
"CLOIE!" Tawag ko sa kanya pagkababa ko ng kotse.
"DADA!" Sigaw din ni Cloie at tumakbo sya papunta sakin.
Niyakap ko kagad sya ng mahigpit. Buti na lang talaga at nakita ko sya.
"Bakit ka ba nagpunta dito? Nag-alala kami sayo. Buti na lang talaga nakita kita!" Sabi ko habang yakap yakap sya.
"Ako nagdala sa kanya dito. Nakita ko kasi sya sa village naglalakad mag-isa. Di ko naman alam na nawawala pala sya. Sorry nadala ko pa sya dito. Napakaganda ng anak mo. Manang mana sayo yung anak mo." Sabi ni Julia.
Buti na lang si Julia nakakita sa kanya. Pero parang may iba sa mukha ni Julia.
"Julia salamat talaga. Si Cloie nga pala --------- " Di ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla syang magsalita.
"Una na ko sa inyo. May exam pa kasi ako kailangan kong magreview. Cloie, nice meeting you. Wag ka na lalabas ng bahay ng walang kasama ha?" Sabi ni Julia at umalis na sya.
PATAY! Mukhang mahabang paliwanagan 'to.
Julia's POV:
Bagay na mag-ama si Luke at Cloie. Mukhang mahal na mahal ni Luke yung anak nya. Dapat maging masaya ako para sa kanya. Pero eto ako ngayon umiiyak habang nagbabike.
