"ဘာပြောတယ်. !"
"မောင်!"
မဟုတ်တာလုပ်ခြင်းလဲ မဟုတ်ပါပဲ ကျတော် လန့်သွားမိသည်
အရှေ့က မမလေးမြသင်းနွယ်ကတော့ ဟန်မပျက်ပင်
အခန်းဝမှ မောင်သည် အလျင်အမြန်ပင် ကျတော့်အနားရောက်လာကာ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို တင်းကျပ်စွာ ဆွဲကိုင်သည်
မျက်ဝန်းတို့ကို ဖတ်ရသော် မယုံနိုင်ခြင်း အံ့ဩမှင်သက်မှုတို့သာ..
"မင်းဘာပြောလိုက်တာ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြောကြည့်စမ်းပါ"
မောင်သည် သေချာအောင် မေးနေတာမဟုတ်မှန်း သိပါရက် ကျတော် ပြန်ဖြေမိသည်က မောင့်ဒေါသတို့အား လက်ယှက်ခေါ်မိလိုက်သလိုပင်
"ကျတော် ထွက်သွားတော့မယ်.. "
"လွင်ပြင် မင်းကမောင့်ကိုထားပြီး ထွက်သွားနိုင်တယ်ပေါ့
ငါ့အချစ်တွေက မင်းအတွက်ဘာမှမဟုတ်ခဲ့ဘူးလား
ငါ့အချစ်တွေက မင်းအတွက် အရေးမပါတော့ဘူးပေါ့"
မောင့်ရဲ့ ဒေါသအရှိန်သည် အခေါ်အဝေါ်တို့အား ပြောင်းလဲစေခဲ့သည်
ကျတော် မောင့်အချစ်တွေအပေါ် တစ်ကြိမ်တစ်ခါတောင်မှ လျစ်လျူမရှုခဲ့ဖူးဘူးဆိုတာ မသိခဲ့ရော့သလား မောင်..
"ကျတော် မောင့်ကို စောင့်ခဲ့သားပဲ အချိန်တွေလွန်နေပြီလေ မောင်ရဲ့ ကျတော့်အတွက် မဟုတ်ရင်တောင် တခြားနစ်နာသူတွေဘက်ကို မောင်ကြည့်ပေးရမယ်လေ အတ္တတွေမကြီးပါနဲ့ မောင်ရယ်.. ကျတော် ချစ်တဲ့မောင်က အဲ့လိုလူမျိုးမှ မဟုတ်ခဲ့တာ.. "
အလွန်တရာမြင်ရခဲသော မောင်မျက်ရည်တို့သည် ဖြူဖြူနုနု ပါးပြင်ပေါ်မှ သွေးကြောစိမ်းလေးများအား ဖြတ်သန်းကာ နာနာကျင်ကျင် စီးကျလာသည်
ကျတော့်ရင်ကို အစိမ်းခွဲလေသလား မောင်ရယ်
"မောင် အတ္တကြီးပါရစေ..
မောင် အတ္တကြီးပါရစေ လွင်ပြင်ရယ်.. စောင့်လက်စနဲ့ မောင့်ကို ထပ်စောင့်ပေးလို့မရဘူးလားဟင်
မောင့်ကိုထပ်ပြီး စောင့်ပေးလို့မရဘူးလား"
ငိုကြွေးနေသော မောင့်မျက်နှာအား ထပ်ကြည့်မိပါလျှင် ဆုံးဖြတ်ချက်တို့ မပြတ်မသား ဖြစ်မည်ကို သိနေတာမို့ မျက်နှာကို လွှဲလိုက်ရတော့သည်
ထိုစဥ် မောင့်မျက်နှာလေး ပြိုကျသွားတာကို တစ်စွန်းတစ်မြင်နေရသည်က ရင်နာစရာကောင်းလှသည်
YOU ARE READING
အငယ်အနှောင်း
Short Storyမောင့်ရဲ့တွေဝေမှုတွေက ကျတော့်ကိုထိခိုက်နာကျင်စေတာ နည်းနည်းလေးမှ မသိခဲ့ဘူးလား မောင်ရယ်... မောင့်ရဲ့အချစ်ကိုယုံကြည်ပြီး မောင် ပြတ်သားစွာ ဆုံးဖြတ်မဲ့နေ့ကို စောင့်နေမယ်နော်
