Virus
මම ඉක්මනින්ම ගියේ සත්වාගාරය දිහාට යන්න ඕනේ කොරිඩෝව පැත්තට. ඇත්තටම සත්වාගාරය ටිකක් දුර තියෙන්නේ. ඒ නිසා මට ටික දුරක් ඇවිදින්න සිද්ධවෙනවා. මම හිතනවා අර ජොන්ග්කුක් කියන ලමයා හරි පාර හොයාගෙන එයි කියලා හරියට. කොහොමහරි මම ඉතිං ඉක්මන් ගමනින් සත්වාගාරය පැත්තට යන්න ගත්තේ ඉක්මනින්ම අද දවස පටන් අරගෙන, ඉක්මනට ඉවරකරන්න පුලුවන් වෙයි කියලා හිතන ගමන්.
"හේයි.., ඔයාට අද දඬුවමක් ලැබුණා ලු නේද?" එකපාරටම මට කෙනෙක් කතා කරන සද්දේ ඇහුණ නිසා මම ඒ පැත්ත; ඒ කියන්නේ මගේ දකුණු පැත්ත බැලුවේ පුදුමයෙන්. මොකද කිව්වොත් ඉතිං, ඒ කටහඬ මට හොඳට අහලා පුරුදු, මම දන්න කටහඬක්. ඕ...හ් මේ.. ජේසන්නේ. ජේසන් රෝයි කියලා කියන්නේ අපේ පංතියේ හොඳටම ලකුණු ගන්න ලමයා. එයා තමයි කෙලින්ම බ්‍රයිට් එක අපේ ක්ලාස් එකේ. එයා වැඩි කතාවක් බහක් නැති කෙනෙක්. ඒත් සමහරවෙලාවට අහම්බෙන් වගේ අපේ ඇස් ගැටුණාම එයා සිහින් සිනාවකින් මට සංග්‍රහ කරන්න මොහොතකටවත් අමතක කරන්නේ නැහැ. ඒත් කියන්න සතුටුයි එයා මා එක්ක කතා කරලා නම් නැහැ මීට කලින්. ඒත් මෙන්න අද එයා මා එක්ක කතා කරනවා. ජේසන් රෝයි මේ මා එක්ක කතා කරනවා!!
මේ මා එක්ක!!
අමේලියා අන්වර් එක්ක!!
දෙයියනේ.........
මම ගල්වෙලා වගේ ජේසන් දිහා බලාගෙන හිටියේ එයා මොනාටද මා එක්ක කතා කරන්නේ කියලා හිතාගන්න බැරුව.
"ඔයා..ට.. අද නම් වැඩ ඔක්කොම පාඩුවෙන්න යන්නේ.." එයා එහෙම කිව්වේ එයාගේ තොල් අතර සිහින් හිතවත් හිනාවක් රදවගන්න ගමන් වගේම, ඒ තොල් දිවෙන් තෙමා ගන්න ගමන්. ඕ මයි ගෝඩ්.. ඇයි මගේ හදවත වේගෙන් ගැහෙන්නේ? මම එයාට කැමති වෙලාවත් ද? අනේ මන්දා... මට පිස්සු වගේ...
"හේයි.. ඔයාට මම කියන දේ ඇහෙනවද?" එයා ආයෙත් ඇහුවේ මං දිහා සැකෙන් වගේ බලන ගමන්. මම ඉක්මනටම මගේ ඔලුව වැනුවේ කට ඇරලා මොන විකාරයක් කියවයි ද කියලා දන්නේ නැති නිසා. "ඔයාට.. ඕනේ නම්.. මට පුලුවන් ඔයාට මගේ නෝට් ටික දෙන්න" ජේසන් එහෙම කියද්දී මගේ ඇස් උඩ ගියේ එයා කියන දේ විශ්වාස කරන්න බැරුව. මට හිතාගන්න බැහැ එයා මොනාද මේ කියවන්නේ කියලා. එයාට, එයාගේ නෝට්ස් ටික මට දෙන්න පුලුවන්? ව්වා....හ් ඒක නම් හරිම අමුතුයි! මට හිතාගන්නවත් බැහැ මේක නම්.. "අමේලියා? ඔයාට ඇහෙනවද? ආ....හ් ඔයා කැමති නැත්නම් කමක් නැහැ" එයා ඉක්මනින්ම එහෙම කිව්වේ එයාගේ අතකින් ගෙල පිටුපස අතගාන ගමන්. "අනේ නැහැ!! මට ඕනේ!! මට ඕනේ.. ඔයා දෙන්න.. මට ඕනේ!!!" මම ඒක සද්දෙන් කිව්වද? ව්වා......හ් කට නම්.. ලැජ්ජාවේ බැහැ.. මම ගිරිය කඩන් කෑ ගහලා!! මොනා කරන්නද ඉතිං? හොද වෙලාවට කොරිඩෝවේ වෙන කවුරුත්ම හිටියේ නැහැ ඒ වෙලාවේ. එයාගේ තොල් අතර සිහින් හිනාවක් ඇදුනේ මම කෑ ගහලා ඉවරවුණාට පස්සේ. "එහෙනම්.. හෙට කෑම්ප් එකේ දී මම දෙන්නම් ඔයාට ඒවා" එයා එහෙම කියලා යන්න ඉස්සර වුණා. මම නිහඬවම ආයෙත් ඔලුව වැනුවේ මොනා කියන්නද කියලා හිතාගන්න බැරිවුණ නිසා.
