After Everything (UP Series #1)

AE 53

Chapter 53

I almost ran out of breath as I watched him walk away from me. I can almost hear the beat of my heart. Malakas iyon at parang sasabog sa bawat hakbang n'ya.

Gusto ko 'to hindi ba? Ako ang humiling nito. Ako ang nagdesisyon subalit bakit ganito ang nararamdaman ko?

I bit my lower lip causing me to feel the pain.

Hindi ko kaya. Hindi ko kayang nakikita siyang umaalis. My heart is aching.

I was about to turn around so I could not see him walking away from me but before I could move my feet, I stiffened when I heard his baritone voice.

"Is that really what you want?" muli niyang tanong.

My eyes widened when I saw him stop walking. Hindi nga lang siya humarap at nanatiling nakatalikod sa akin.

Nakaya ko siyang titigan. His big and broad shoulders were more defined now that he was wearing a plain black shirt. His rock-hard triceps protruded a bit. And the way he stood in front of my door screamed power.

I sighed quietly and cleared my mind. Go back to your senses, Ariadne!

I composed myself.

"Yes…"

Tinatagan ko ang aking boses. May sasabihin pa ako subalit hindi ko na iyon nagawang bigkasin. Lalo pa nang marinig kaagad ang sinabi niya.

"Well, I'm sorry but I cannot give that to you…" he said, still facing the door.

My eyes dilated and my lips parted.

"Adam…" halos kapusin ako sa hininga.

"I told you I can lose my career but not you!"

Mabilis siyang humarap. Malalaki at halos agresibo ang bawat hakbang na ginawa niya upang makalapit sa akin. Tumigil siya sa pinakaharapan ko at halos manliit ako habang nakatitig sa kanyang malalim na mga mata.

Kumalabog ang puso ko. Umakyat ang iritasyon sa akin.

"Didn't you see Adam... I'm your biggest distraction. A hindrance to your dreams!" I almost shouted those words.

Gusto kong matauhan siya. Gusto kong ipakita sa kanyang hindi dapat ako ang inuuna niya. Kaya lang halos umaatras ako sa matalim niyang titig sa akin.

Madilim at halos pagalit iyon subalit alam na alam kong sa likod ng mga tingin niya nagtatago ang tunay na nararamdaman. That he's also hurting.

Hindi ako nagpatalo. Hindi ako nagpadala sa mga emosyon na nakikita ko sa kanyang mga mata. Mas tinitigan ko siya. He was staring at me intensely while standing rigidly in front of me. Slowly, I felt nervous. Pakiramdam ko'y nababasa niya ang tunay kong nadarama. Pakiramdam ko'y sa lalim ng tingin niya'y pati ang kaluluwa ko, nakikita na niya.

Sa huli, pumikit siya ng mariin at mas tumindi ang kanyang ibinibigay na tingin sa akin nang muling magmulat.

"How can you be my distraction when you are my inspiration! My motivation why I am fvcking here!"

He averted his gaze when he said the last two words. Pagkatapos ay mabilis ulit na ibinalik sa akin ang kanyang tingin.

"Ikaw 'yong laging nagtutulak sa 'kin na mas maging better. And now what? Hinihingi mong maghiwalay tayo?! W-why? Faith, why are you d-doing this?" His voice stuttered as his eyes softened.

Para s'yang nanghina nang hinawakan ang braso ko. Pero kahit ganoon, ramdam kong mahigpit pa rin ang hawak niya. It was just like he was holding his life in his hand. Na sa oras na bitawan, hindi na muling mahahawakan.