COMPLETED
Rachel Shine Arcena, a girl who is as bright as her namesake, experiences a life that suggests otherwise. Poverty forced her to sacrifice her dreams to feed her family; as a result, she has lost time for herself.
In an unexpected turn of e...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nagising na lamang ako ng may sinag akong naaninag, bumangon ako at naramdaman ko na sa hospital ako. "Glad you wake up na, were too worried on you Rachel," Larisa said. "What happen?" I asked. "Nawalan ka ng malay kanina dahil sa sobrang pag-iyak mo," she said.
Now I remember...my father...I lost my Father, he left me..
Bigla na naman may tumulong luha sa aking mata, "Shhh, don't cry," nagpapanick na sambit ni Larisa. Nakita kong may pumasok sa kwarto. "Hey," it was Linderio. Kita ko sa kaniyang mga mata ang kaniyang pag-aalala. "Nasa'n si Papa?" I asked him. "He was in the funeral," malungkot na sambit nito.
I felt so devastated when I found out that my father was gone. Wala din akong alam bakit iyon nangyare, malakas naman na siya noong nakakaraang araw. Bakit inatake ulit siya? "Can I see him?" I pleased. "You need more energy, Rachel, kapag malakas ka na pupuntahan natin si Tito, for now you need to sleep," he said. "Huwag kang aalis ha," I said. "Oo hindi ako aalis," he said. Kailangan ko din ng lakas ngayon bago ko makita si Papa.
Nahiga na ulit ako, naramdaman ko ang paghawak niya sa'kin kamay, magpapalakas lang ako Papa, babantayan na ulit kita.
I will miss his smiles...his laughs...everything about my Father.
Kailangan kong maging matatag para sa pamilya ko.
Narinig kong kausap pa nila Larisa si Linderio.
"Huwag mong pababayaan si Rachel, Linderio kasi alam mo naman hirap niyan, hindi naming kaya na nahihirapan siya ng ganito, simula no'ng hindi kayo naguusap, ramdam naming kung paano siya nahirapan, ramdam din namin na gusto niya na magka-ayos kayo," Larisa said in a lower tone. "This time I won't let this happen to both us Larisa," he was so sincere when he answered that.
I feel so weak because of them but I still managed to fight this weakness I had. Kailangan kong lumaban. Ayokong mag-aalala sa akin muli ang mga kaibigan ko. "Mabuti naman kung ganoon, alam ko naman na walang namamagitan sa inyo pero ingatan mo siya," Zaynab said. "I will," he said.
Narinig kong bumukas ang pinto, siguro lumabas na sila Zaynab. "I won't hurt you again Rachel, hindi ko na hahayaan na mawala ka pa," he said while I'm still pretending that I sleep. With those lines, my heartbeat was beating up so fast.
I feel his lips on my forehead. It may heart beat so fast. I don't know what to do anymore. Hindi ko alam kung tama pa ba ang ginagawa niya, pinararamdam niya sa akin na mahalaga ako sa kaniya. Ngunit alam ko sa sarili ko na ito ay bilang isang kaibigan lang. Gaya ng sabi ko ayokong mag-assume. Kapag nandiyan siya nanghihina ako.
Ayokong masaktan, pero hindi ko alam paano ko sasabihin na tatapusin ko na ang kontrata bago lumala ang nararamdaman ko na sa kaniya. I'm too tired and exhausted...
Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
I just woke up exact 5:00 PM. Babangon na sana ako ng biglang may naramdaman ako na may hawak sa kamay ko. I saw Linderio was holding my hands. Hindi ako makabangon ng maayos dahil nakahawak siya sa aking kamay.
