Just Youth

Kabanata 15

TW// Violence, Blood, Torture. Read at your own risk.

I'm decided to play with her fucking game, hindi ko alam saan kami dadalhin ng kagagahan niya. Nang dahil sa isang lalaki ay nagiging ganito siya. I didn't know na ganoon na pala talaga kalakas ang epekto niya kay Linderio pati ako ay idadamay niya na. "Anak huwag ka na pumunta please," My Mother pleased me not to go. But I'm decided to end this fucking game of her, masiyado ng pasakit ang ginawa niya sa buhay ko.

Iba pala talaga ang pagmamahal. Napagkasunduan namin na magkita sa isang bakanteng lote ngunit ito ay isa lamang tagong lugar. I might be nervous but this is for our own sake.

I will fight no matter what will happen hanggang sa matauhan na si Annalise sa kabaliwan niya.

May pina-sama sa'kin si Lolo na mga pulis ngunit nag-iba sila ng way para hindi malaman ni Annalise na may kasama ako, I also didn't tell Linderio about this gusto ko manatili siyang ligtas kahit hindi na ako.

Alam kong malalaman din ito ni Linderio, alam kong matutuliro siya at agad akong pupuntahan. Ngunit mananatili akong kalmado kahit alam ko sa sarili ko na kinakabahan ako sa puwedeng mangyare sa'kin.

"Sigurado ka na ba dito iha? napakadelikado ng ginawa mo, ang bata mo pa para dito," he was worried also. "Manong Cario kaya ko po ito, alam ko naman pong hindi ako sasaktan ni Annalise," desidido kong sambit. "Mag-iingat ka Iha," he said. "Opo," I said.

Bumaba na ako sa kotse, naramdaman ko na nagtatago na ang mga pulis. Akmang papasok na ako ng lumang lote ng tumawag si Linderio.

I immediately answered the phone call.

"Hello?" I answered the phone. "Where the hell are you now?!" he panicked.

Alam ko ng magpapanic si Linderio ganito siya kapag may mangyayare na masama sa akin.

"I'm here somewhere where I can solve the problem of us, the wall against us," I simply said. "Umuwi ka na dito Rachel please, I'm so sick worried to you, lalo na ang Mama mo," he said. "Mamaya lang din ay uuwi na ako kapag naresolba ko na ang problema dito," I said.

I tried not to cry dahil alam ko anytime ay iiyak ako. "Nasaan ka ba? Puntahan ka na namin, tell me the address fuck it!" he yelled on the other line. "Basta lagi mong tatandaan na mahal kita, kahit anong mangyari ay nandito lang ako sa tabi mo, just be happy okay?" without me if I lose in this fight.

I heard him sob; I knew he was crying, and it broke my heart hearing those sobs.

"Don't cry na, sige na. I'll call you later if I win. If not, don't worry I still love you," I tried to stay calm kahit alam ko anytime ay bubuhos na ang aking luha. "I love you," I added before I ended the call.

Hindi ko kayang marinig ang kaniyang mga iyak dahil nadudurog ako. Hindi ko alam saan ako pumulot ng lakas para kalabanin si Annalise. Alam kong hindi siya mag-isa dito. Alam kong may kasama siya.

Buong lakas akong pumasok na ng lumang lote. Nakakatakot ang lugar na iyon dahil walang mga tao.

"Where are you Annalise?" I tried not to be stunned. Hindi ko alam kung makaka-uwi ako ng buhay dito. Kung maka-uwi man ako ay isa iyon sa successful na laban na akin kinaharap.

"Papa will guide me," I said to myself.

"Nandito ka na pala," she said. Nakita ko siya sa isang table at naka-upo siya doon, mukha siyang miserable. "Ano nangyayari sa iyo Annalise? Hindi ka naman ganiyan," It creeps me out because of her looks.

Maybe she uses drugs. "Wala kang pakielam!" sinugod niya ako at sinampal niya ako. Masakit iyon pero nakuha ko pa din humarap sa kaniya na parang hindi ako nasaktan. "Iyon lang ba ang kaya mo?"buong tapang kong sambit. "Hayop ka talaga!" isang malakas ulit na sampal ang dumapo sa'kin mukha. "Hindi ko alam saan ka kumukuha ng lakas para saktan ako ng ganito," I said. "Wala kang karapatan na sabihan ako ng ganiyan!" she yelled again. Alam kong hindi na matino ang pag-iisip niya.