Just Youth

Kabanata 23

TW// Abuse, Blood.

I woke up exact 10 AM dahil late na din kami maka-uwi kagabi. Tinapos namin ang buong paskuhan. Sinulit na namin dahil hindi namin alam kung kailan ulit namin makikita ang Ben & Ben. Now I realize that I love that kind of event. It's a part of my healing process.

I did so much enjoy last night. Hindi ko alam pero grabe ang saya ko kagabi dahil doon. It's my first time to be there. We did a great night.

Kahit na inaasar kami ng kaibigan namin na umalis kami sa harap nila dahil ang sakit daw sa mata.

Kinusot ko ang aking mata at nagsimula ng gumayak. Naligo muna ako at nagbabad ng matagal sa tubig.

Nang matapos ako ay bumaba na rin ako para kumain ng umagahan. "Gising ka na pala, Anak," bungad ni Mama. "Ano mayroon Mama?" I asked dahil ang dami niyang niluto. "Wala naman Anak." she said.

Kryz and I decided na hindi muna gumala ngayon at magpahinga muna kami. "Ang dami mo naman niluto Ma, eh tatlo lang naman tayo," reklamo ko. "Hayaan mo na Anak, gusto ko lang magluto ng maraming pagkain," she smiled. I knew something was bothering her, but she still remained silent, keeping it a secret to me. Based on her actions.

Hindi ko alam ang rason bakit hindi ito sinasabi sa'kin ni Mama. Baka dahil niya ako mag-alala pero mas nag-alala ako kapag ganito siya.

"Ma, ano po ba talaga problema?" I asked. "'Nak...'yung bumaril sa'yo...nakatakas," mangiyak na sambit ni Mama. Agad kong nabitawan ang hawak kong kutsara at tinidor sa gulat. "Ma..kailan pa?" nakaramdam agad ako ng matinding takot at trauma sa sarili ko. I'm too scared what might happen to me and to my family.

Sana biro na lang ang sinabi ni Mama. 'Yung saya ko kanina ay napalitan ng takot at pagkabahala. "Kagabi lang daw. Wala na sa matinong pag-iisip si Annalise daw, tumakas siya ng wala sa sarili niya," she said. Nababaliw na si Annalise hindi 'to maaari.

Nawalan ako ng gana na kumain dahil sa bigat na nararamdaman ko. "'Nak huwag ka mag-aalala, hinahanap na siya ng mga awtoridad. Pinakalap na din ito ng Lolo mo sa lahat ng police station dito at mga dswd. Nakikipag-ugnayan na din daw ang magulang niya. Hinahanap na din daw nila," puno ng takot na sambit ni Mama.

I can't calm myself. May naramdaman akong pumasok sa unit namin. Agad kong nakita si Rio. "Hon," he immediately hugged me when he reached me. "Are you alright?" he was worried. "S-si A-annalise," na-iiyak kong sambit. Agad naman ako inalo ni Linderio. "I know, don't cry. We will protect you at all cost," he said. "I'm scared of what will happen," I cried. Si Cindy ay dinala ni Mama sa playroom nila dahil masiyado pa siyang bata para intindihin ang sitwas'yon ko.

Nakita ko naman bumaba na si Mama. "Mas mabuti siguro 'Nak hindi muna kayo gaanong lalabas ng sa gayon ay maging ligtas kayo hangga't hindi pa din nakikita si Annalise," she explained and we both agreed. It's better we stayed muna in our homes. Hindi kami puwedeng umalis ng ganoon na lang.

Naglagay na din daw ng security si Lolo Daddy sa labas. We are not safe anymore...how cruel my life was. How mess it is.

"Hey, everything will be okay. Don't let yourself stress too much," he said. I didn't have the strength to agree because I was too exhausted...I'm too suffocated from this. I'm fucking tired.

I'm tired. But he was here...he was trying to light up my mood. He was trying to calm me because my trauma got triggered again.

Anxiety attacks me again.

Siya ang pahinga ko at pinagkukuhaan ng lakas ng loob na harapin lahat ng takot na mayroon ako. He was my safest place.

"I'm too scared..." I said. "Don't be too scared Love, nandito naman kami. Hindi ka namin papabayaan," he rest assured that everything will be in peace.