Just Youth

Kabanata 18

"Halatang hindi ka sigurado ah," pang-aasar ni Kuya Ash. Natawa naman ako dahil sa pang-aasar niya, "Hindi ko alam Kuya, pero gusto ko naman siya eh," I said. "Don't pressure yourself nga I know he can wait naman," he advice. Alam ko naman iyon pero kung paano makakita siya ng mas better 'yung hindi siya kayang pag-hintayin ng matagal? Iyon ang isa sa kinatatakot ko ang mawala siya sa akin.

"Huwag kang matakot, takot na lang sa'kin ni Linderio kapag sinaktan ka niya. Don't worry, lahat ng pinsan mo umabot muna sa'kin ang mga manliligaw bago makarating sa pamilya natin," he explained. Natawa naman ako dahil over-protective siya sa'min mga girls. "Hindi na ako mag-tataka Kuya Ash kung biglang umagtras mga nanliligaw sa mga pinsan natin," natatawa kong sambit. "Hindi sila sigurado kung ganoon at hindi sila ganoon kalakas para harapin pamilya natin, ako palang iyon ha," he said.

Sabagay, kung talagang mahal nila ang isang tao. Wala silang kakatakutan kung ganoon. Hindi naman dapat sila matakot eh.

Maybe there is someone is better with that. I don't know...hanga ako kay Rio dahil ang lakas ng loob niya para harapin pamilya ko, hindi ko alam saan siya kumukuha ng lakas para harapin pamilya ko. Maybe there was a Love? I guess.

"Just protect your heart from pain, huwag mong ubusin...okay lang mag-mahal huwag lang sobra," he said, I nodded. He was right after-all.

Lumapit na sa'min si Linderio, "Uwi na ako," paalam nito sa'min. "Sige hatid na kita sa labas," I said. Hindi na din siya umangal dahil takot na ma-aaway ko.

"Tinakot ka ba ni Kuya Ash?" I asked. "Hindi naman bakit?" he denied. "Siguraduhin mo lang, okay lang naman kung hindi mo keri," I said. "Hey, everything on you was worth to wait, kahit pamilya mo kaya kong harapin either ayaw nila sa'kin. Lalaban ako, lalaban ako para sa pagmamahal ko sa'yo," he said.

Kaya ang hirap niyang pakawalan dahil dito palang napaka-open minded niya na, natatakot ako ng iwan niya ako.

"Still bothered?" he asked. "Nah, alam ko naman na makakaya mo silang harapin," I said kahit natatakot ako. "Huwag ka mag-alala simula palang naman ito, don't be too bother." he said

"Sige na, uwi na, bukas kakausapin ko magulang mo okay?" I said. "What?" gulat niyang sambit. "Ayoko, baka kung ano gawin nila sa iyo," nag-aalalang sambit niya, "Hey it's fine naman. Kung ayaw nila sa'kin. I will still fight gaya ng ginagawa mo sa'kin. I want to be brave like you," I said. "You're the bravest among others okay? You almost lost yourself yet you're here with me, still fighting for what's right," he explained.

I don't know what to say...I'm so lucky to have him in my life. I was thankful that I met him but it was a coincidence.

"Why do I feel so lucky to have you, Rio? Wala pa tayo pero sobrang swerte ko na sa'yo," I smiled. "Swerte din naman ako sa'yo, quits lang naman tayong dalawa," he laughed. Natawa ako sa kaniya dahil sa kalokohan niya. "Sige na, okay na ako dito. You need to take a rest na baka may mangyari pa sa'yo dito," he was too concerned for me. I nod and I wave as he enter to the elevator he waved back also.

Bumalik na ako ng bahay at nakita ko sila Tita na gumagayak ng umalis. "Aalis na po kayo?" I asked. "Uh, yes. Need mo na din mag-pahinga saka pagod na ang mga chikiting," sambit ni Tita Jillian. Ngumiti na lamang ako sa kaniya bilang pag-sang ayon.

Kailangan ko na din naman mag-pahinga para may lakas ako sa darating na mga araw. Nag-paalam na din sila sa'min, "Mag-iingat ka na next time ha, Don't make us worried sick on you," Tita Jillian said. I nodded as she pats my head.

Pinatulog na din ni Mama ang mga bata dahil nasobrahan sila pagod. Pumunta na ako sa kuwarto ko upang makapagpahinga na rin dahil grabe ang nangyare ngayon. Nag-enjoy ako kasama ang pamilya at ang aking mga kaibigan.