드레이코 말포이: 𝐓𝐇𝐄 𝐇𝐄𝐈𝐑𝐒

Миний Хайр

"Чи яг л нойргүй хоносон юм шиг харагдаж байна.."

Хермони миний урд байсан үзэмтэй талхнаас авангаа надад хандан ийн хэлэв. 

Үнэн гэвэл.

Тиймээ, би урьд шөнө нойргүй хоносон. 

Бүр цурам ч хийгээгүй гэхэд болно. 

"Үнэхээр зүгээр биз"

Аяархан асуусан асуулт Рон, Хермони хоёрын наана суух Харригаас гарсан байлаа. Санаа зовинол дүүрэн харагдах нүднээс нь би халамжийг давхар олж харж байсан юм.

- Зүгээрээ, би зүгээр

Дахиад л нэг худал.

Инээмсэглэж хэлсэн бас нэг худал зүйл. 

Цаг хугацаа урссаар би алхам тутамдаа бүр амнаас минь гарах авиа минь хүртэл худал хуурмаг болж тэр нь зузаарсаар л. 

Нэг л мэдэхэд би өөдөөс минь харан суух эдгээр хүмүүсийн урмыг нэг сайн хугална гэдгээ мэдэж байсан болохоор бүр тэгнэ гэдэгтээ ч бат итгэлтэй байгаа болохоор одоо байгаа өөртөө дэндүү урам хугарах аж. 

Хэцүү юм.

Санаа алдан урдах ногоон хулууны зутангаа халбагаараа хутган тоглож байтал бидний суух ширээг цоглог нэгэн хоолой цуурайтуулав. 

"Өглөөний мэнд манайхаан"

Тэр Драко байлаа.

Өнөөдөр бас л унтаж орхисон бололтой замбараагүй үстэйгээ хоолны ширээний ард тодруулбал миний хажууд ирж суусан юм. 

Түүнийг ирж суухад бүгдээрээ түүнтэй мэндлэх ажээ. 

Драко хацрыг минь илэн өөрт нь таваглуулж авсан зутанг иднэ. 

Тайван бас тухтай мэдрэмж. 

Саяхан л би самгардсан бас бодлоор дүүрэн байсан байтал түүнийг харах мөчдөө л надад хөнгөхөнөөр хүрэх төдийд нь л би тайван болчихсон байх нь хачирхалтай. 

Үнэхээр хэцүү юм.

Олон олон хүнийг гомдоож, олон олон хүнээс би нүүрээ буруулж чадах ч ганцхан энэ харцыг л үзэн ядалтаар сольмооргүй байх юм.

Ер нь би энэ ширээний ард суух хэний ч урмыг хугалж, өөрийгөө үзэн ядуулмааргүй байна. 

Би хүсэхгүй байна.

Муу болно гэж бодох төдийд л дотор муухай оргиж, цээжнээс зүрх сугаран гарч ирэх гэж байгаа аятай хүчтэй хөндүүрлэнэ.