Number Zero: Eveline Hargreeves

11.Bölüm

Sabah uyanır uyanmaz üstümü değiştirdim ve Five'ın odasına gittim. Yatağı çoktan toplanmıştı, etrafta göz gezdirdim, onu odada göremeyince koridora çıktım. Tam aşağı inecekken Allison'ın sesini duydum.

"Bu çok saçma, Eveline böyle bir şey yapamaz."

Arkadan Diego'nun stresli sesi duyuldu.

"All haklı, o görevlere bile gelmiyordu."

"Kendi gözlerimle gördüm Diego, Dünya'nın sonu gelmişti."

"Eveline karıncayı bile incitemez Five, bunu en iyi sen biliyor olmalısın."

"Zihniyle insanları öldürüyor Klaus, birçok kez şahit oldum. Neden anlamak istemiyorsunuz bütün deliller onu gösteriyor."

"Eveline'i ne kadar sevmesem de böyle bir şey yapamayacağına adım gibi eminim."

Luther'ınvbu lafıyla Five sinirlendi.

"Hadi ama aptallar, ölmek mi istiyorsunuz!? "

"Üzgünüm dostum, ona zarar veremem. O tuhaf bir şekilde sevimli."

Donup kalmıştım, ne yani beni öldürmeyi mi planlıyordu?

"Elbette ona zarar vermeyeceğiz Klaus."

Vanya soğuk bir sesle sordu.

"Planın ne?"

"Dışarı çıkmasını engellemeliyiz, bizden başka kimseyle iletişime geçmemeli. Her yerde onu arıyorlar."

"Eminim onunla başa çıkabilirsin."

"Onu oyalamayı çalışıyorum ama bu yeterli değil Diego, yardımınıza ihtiyacım var."

"Ah pekâlâ, bugün onunla ben ilgilenirim."

"Dışarı çıkmaması gerekiyor Klaus."

"Endişelenme, küçük bir kızla baş edebilirim."

Öfkeden delirmek üzereydim, yavaş adımlarla odama gittim. Ceketimi ve sırt çantamı alıp pencereden aşağı atladım. Beni kandırdığına inanamıyordum, gerçekten beni sevdiğini sanmıştım.

Bir kafeye gittim ve içecek bir şeyler sipariş ettim. Birkaç dakika sonra  yanıma biri oturdu.

"Seni burada bulacağımı biliyordum."

Korkuyla kafamı kaldırdım, Tommy bana gülümseyerek bakıyordu.

"Korkma sana zarar vermek için gelmedim."

"O halde burada ne işin var?"

"Konuşmak istiyorum."

"Onca olan şeyden sonra mı?"

"Hepsi o çocuk yüzünden, seni suçlamıyorum."

"Bak Tommy, seninle görüşmek istemiyorum-"

"Hadi ama, sana zarar vermeyeceğimi söyledim."

"Umurumda değil, beni yalnız bırak."

"Pekâlâ, sen istemediğin sürece seninle konuşmayacağım."

Derin bir iç çekip titreyen telefonuma baktım, Allison arıyordu. Aramayı reddettim ve dışarıyı seyrettim.

( 10 Dakika Sonra )

Telefonumu cebime attım ve çıkışa yöneldim, Tommy'de peşimden geliyordu. Adımlarımı hızlandırıp sertçe çıkıştım.

"Beni takip etmeyi bırak."

"Belli ki moralin bozuk, bırak da yardım edeyim."

"Neden bana yardım etmek istiyorsun?"

"Çünkü senden hoşlanıyorum."